แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยที่ 2 ขอให้ศาลสั่งปล่อยชั่วคราวในระหว่างฎีกาโดยผู้ขอประกันได้เสนอบัญชีทรัพย์มาพร้อมคำร้องแล้ว
หมายเหตุ ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยที่ 1 มีความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ พ.ศ. 2490 มาตรา 7,8 ทวิ,72,72 ทวิฐานมีอาวุธปืนโดยไม่ได้รับอนุญาตให้จำคุก 2 ปี ฐานพาอาวุธปืนไปในเมืองโดยไม่ได้รับอนุญาตให้จำคุก 1 ปี ฐานชิงทรัพย์โดยมีอาวุธปืนและร่วมกันตั้งแต่สองคนขึ้นไปตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 339 วรรคสอง ประกอบด้วยมาตรา 340 ตรี ให้จำคุก 15 ปี รวมจำคุกจำเลยที่ 1 มีกำหนด 18 ปี จำเลยที่ 2 พาอาวุธมีดไปในเมืองโดยไม่มีเหตุอันสมควรตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371 ให้ปรับ 100 บาท ฐานชิงทรัพย์โดยมีอาวุธและร่วมกันตั้งแต่สองคนขึ้นไปตามมาตรา 339 วรรคสองให้จำคุก 10 ปี รวมจำคุกจำเลยที่ 2 มีกำหนด 10 ปี ปรับ 100 บาท ฯลฯ
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยที่ 1 มีความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ พ.ศ. 2490 มาตรา 8 ทวิ วรรคหนึ่ง,72 วรรคหนึ่ง,72 ทวิ วรรคสอง ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371ข้อหาพาอาวุธปืนให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ พ.ศ. 2490มาตรา 8 ทวิ วรรคหนึ่ง,72 ทวิ วรรคสอง ซึ่งเป็นบทหนัก นอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
จำเลยที่ 2 ฎีกา (อันดับ 40)
จำเลยที่ 2 ยื่นคำร้องดังกล่าว โดยมีคำร้องประกอบ(อันดับ 55 สำนวนธุรการ,39 แผ่นที่ 2)
ศาลชั้นต้นอนุญาตให้ปล่อยจำเลยที่ 2 ชั่วคราวในระหว่างพิจารณาและในชั้นอุทธรณ์ศาลอุทธรณ์ไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราว จำเลยที่ 2อุทธรณ์คำสั่ง ศาลฎีกาอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวในระหว่างอุทธรณ์ตีราคาประกัน 300,000 บาท (สำนวนธุรการ อันดับ 3 แผ่นที่ 3,และอันดับ 38)
คำสั่ง
พิเคราะห์พฤติการณ์แห่งคดีแล้ว ไม่มีเหตุสมควรที่จะปล่อยชั่วคราวในระหว่างฎีกา ไม่อนุญาต
