แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ทั้งสองฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีนี้ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน กรณีต้องห้ามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 ห้ามคู่ความฎีกา จึงไม่รับฎีกาของโจทก์
โจทก์ทั้งสองเห็นว่า ฎีกาของโจทก์เป็นฎีกา ข้อกฎหมายที่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของ ประชาชน เพราะเป็นปัญหาเกี่ยวกับอำนาจฟ้อง และประเด็นแห่งคดีที่ขึ้นสู่ศาลฎีกาก็คือโจทก์ทั้งสองในคดีนี้ เป็นผู้เสียหายและมีอำนาจฟ้อง หรือไม่ ซึ่งปัญหาข้อกฎหมายดังกล่าวนี้สมควร ได้รับการพิจารณาวินิจฉัยจากศาลสูง โปรดมีคำสั่งให้ รับฎีกาของโจทก์ทั้งสองไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ จำเลยทั้งสองยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
โจทก์ทั้งสองฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสองตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 137,267,268,83
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว เห็นว่าคดีมีมูลเฉพาะความผิดในข้อหาตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 137,267 ให้ประทับฟ้องไว้พิจารณา ส่วนข้อหาความผิด ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 268 ให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ววินิจฉัยว่า โจทก์ทั้งสอง ไม่ใช่ผู้เสียหาย ไม่มีอำนาจฟ้องพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน
โจทก์ทั้งสองฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 2)
โจทก์ทั้งสองจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 1)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีนี้ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ภาค 1พิพากษายกฟ้องโจทก์ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 ห้ามมิให้คู่ความฎีกาทั้งในปัญหาข้อเท็จจริงและปัญหา ข้อกฎหมาย ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของโจทก์ ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
