แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของโจทก์ ต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 221(ที่ถูกเป็นมาตรา 220) ไม่รับฎีกาโจทก์
โจทก์เห็นว่า ฎีกาของโจทก์ข้อ 1 ในประเด็นที่ว่าการกระทำ ความผิดของจำเลยทั้งสี่กับพวกมีเจตนาหรือไม่ฎีกาข้อ 2 ในประเด็น ที่ว่า การวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์เป็นการปรับข้อกฎหมายเข้ากับข้อเท็จจริงไม่ถูกต้อง ชอบด้วยกฎหมายหรือไม่ และในฎีกาข้อ 3 ในประเด็นที่ว่า ศาลวินิจฉัยไม่ครบประเด็น การที่ศาลรวบข้ามประเด็น ในคดีไปการดำเนินกระบวนพิจารณาของศาลจึงไม่ชอบด้วยกฎหมายฎีกาของโจทก์ทั้ง 3 ข้อ จึงเป็นปัญหาข้อกฎหมายที่เกี่ยวกับ ความสงบเรียบร้อยและศีลธรรมอันดีของประชาชน สมควรได้รับการวินิจฉัยจากศาลสูงโปรดมีคำสั่งให้รับฎีกา ของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไปด้วย
หมายเหตุ ทนายจำเลยได้รับสำเนาคำร้องแล้ว(อันดับ 100)
โจทก์ฟ้องขอให้ศาลลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 83,91,358,359(4),362,365(2)
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วเห็นว่า คดีมีมูลให้ประทับฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกา (อันดับ 99)
โจทก์ยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 100)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีนี้ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ภาค1พิพากษายกฟ้องโจทก์ จึงต้องห้ามมิให้คู่ความฎีกาทั้งในปัญหาข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 220 ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของโจทก์ชอบแล้วให้ยกคำร้อง
