คำสั่งคำร้องที่ 423/2538

แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา

ย่อสั้น

ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า กรณีตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 คดีทุนทรัพย์ พิพาทไม่เกิน 200,000 บาท ต้องห้ามฎีกาข้อเท็จจริง จึงไม่รับ ฎีกาข้อ 2.1 ถึงข้อ 2.3 คงรับฎีกาเฉพาะข้อกฎหมายข้อ 2.4 ถึง ข้อ 2.7 จำเลยเห็นว่า คดีนี้โจทก์ฟ้องบังคับให้จำเลยทำการจดทะเบียนไถ่ถอนจำนองและส่งมอบที่ดินให้แก่โจทก์ ห้ามมิให้ จำเลยเข้ามายุ่งเกี่ยวในที่ดินอีกต่อไป เป็นคำฟ้องที่ขอ บังคับให้จำเลยกระทำการหรือไม่กระทำการอย่างหนึ่งอย่างใด จึงเป็นคำฟ้องขอให้ปลดเปลื้องทุกข์อันไม่อาจคำนวณเป็น ราคาเงินได้ ซึ่งเป็นคดีไม่มีทุนทรัพย์ ไม่ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาข้อ 2.1 ถึงข้อ 2.3 ของจำเลยไว้พิจารณาต่อไป หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 201 แผ่นที่ 3-4) ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยรับเงินจำนวน 125,000 บาทและไปจดทะเบียนไถ่ถอนจำนองที่ดินตามหนังสือรับรองการทำ ประโยชน์ (น.ส.3 ก.) เลขที่ 64 หมู่ที่ 5 ตำบลปากคลองอำเภอปะทิว จังหวัดชุมพร ให้แก่โจทก์กับส่งมอบและห้ามเกี่ยวข้องกับที่ดินแปลงดังกล่าวอีก หากจำเลยเพิกเฉยให้ถือเอา คำพิพากษาของศาลแทนการแสดงเจตนาของจำเลย ให้จำเลยชำระ ค่าเสียหายเดือนละ 15,000 บาท นับแต่วันถัดจากวันฟ้อง (วันที่ 27 เมษายน 2533) เป็นต้นไปจนกว่าจะจดทะเบียนไถ่ถอนจำนอง และส่งมอบที่ดินคืนโจทก์ ศาลอุทธรณ์ภาค 3 พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกคำขอของโจทก์ ในส่วนค่าเสียหายทั้งหมด นอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษา ศาลชั้นต้น จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาข้อเท็จจริงข้อ 2.1 ถึงข้อ 2.3 รับฎีกาเฉพาะข้อกฎหมายข้อ 2.4 ถึงข้อ 2.7(อันดับ 188) จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 193 แผ่นที่ 2)

คำสั่ง พิเคราะห์แล้ว โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยรับชำระหนี้แล้วจดทะเบียนไถ่ถอนการจำนองคืนให้แก่โจทก์ จำเลยให้การว่า โจทก์ไม่ใช่เจ้าของที่ดินที่จำนอง เพราะได้ขายให้แก่บริษัท นิธิวนา จำกัด ไปแล้ว ไม่ใช่เรื่องที่จำเลยต่อสู้กรรมสิทธิ์ในที่ดิน เป็นแต่เพียงว่าทรัพย์ที่จำนองนั้นโจทก์ได้โอนสิทธิ ครอบครองไปให้แก่บริษัทนิธิวนา จำกัด แล้วโจทก์จึงไม่มี สิทธิที่จะขอไถ่จำนองนั้น เป็นคดีฟ้องขอให้ปลดเปลื้องทุกข์อันไม่อาจ คำนวณเป็นราคาเงินได้ ไม่ต้องห้ามฎีกา ในปัญหาข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคสอง จึงให้ รับฎีกาของจำเลยในข้อ 2.1 ถึงข้อ 2.3 ไว้ ให้ศาลชั้นต้น ดำเนินการต่อไป

Share