แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยที่ 1 ที่ 2 ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า สำหรับจำเลยที่ 1 ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลล่างให้ปรับจำเลยที่ 1 จึงต้องห้ามมิให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 ฎีกาของจำเลยที่ 1 เป็นฎีกาปัญหาข้อเท็จจริงทั้งสิ้น เว้นแต่ข้อ 2.1เป็นปัญหาข้อกฎหมายแต่มิได้ยกขึ้นว่ากล่าวในชั้นอุทธรณ์จึงยกขึ้นฎีกาไม่ได้ ไม่รับฎีกาจำเลยที่ 1 ส่วนจำเลยที่ 2ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ไขมากและเพิ่มเติมโทษจำเลยที่ 2จึงให้รับฎีกาจำเลยที่ 2 เว้นแต่ฎีกาข้อ 2.1 ซึ่งมิได้ยกขึ้นว่ากล่าวในชั้นอุทธรณ์ จึงไม่รับฎีกาข้อนี้
จำเลยที่ 1 ที่ 2 เห็นว่า ฎีกาข้อ 2.1 เป็นเรื่องที่จำเลยฎีกาในข้อที่ว่าศาลชั้นต้นมีคำพิพากษาเกินกว่าคำขอของโจทก์ ซึ่งแม้จำเลยไม่ยกขึ้นว่ากล่าวในชั้นอุทธรณ์ก็ยกขึ้นฎีกาได้ โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาข้อ 2.1 ของจำเลยที่ 1 ที่ 2ไว้ พิจารณาพิพากษาต่อไปด้วย
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 194)
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 2มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83,272(1),273,275 ความผิดของจำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 2 เป็นความผิดสองกรรมต่างกัน ความผิดฐานปลอมเครื่องหมายการค้าตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 273 และความผิด ฐานเอาชื่อรูปรอบประดิษฐ์หรือข้อความในการประกอบการค้าของผู้อื่นมาใช้ ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 272(1) เป็นกรรมเดียวผิดต่อกฎหมายหลายบท ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 273 อันเป็นบทหนัก ลงโทษจำเลยที่ 1 ปรับ 6,000 บาทลงโทษจำเลยที่ 2 จำคุก 1 ปี และปรับ 6,000 บาท ความผิดฐานจำหน่ายสินค้าอันเป็นสินค้าที่มีเครื่องหมายการค้าปลอมตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 275 ลงโทษจำเลยที่ 1ปรับ 6,000 บาท ลงโทษจำเลยที่ 2 จำคุก 1 ปี และปรับ6,000 บาท รวมลงโทษจำเลยที่ 1 ปรับ 12,000 บาท ลงโทษจำเลยที่ 2 จำคุก 2 ปี และปรับ 12,000 บาทโทษจำคุกให้รอการลงโทษ 2 ปี คุมประพฤติ 1 ปี ฯลฯ และให้ยกฟ้องสำหรับจำเลยที่ 3 ทุกข้อหา
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ไม่รอการลงโทษให้จำเลยที่ 2และไม่ปรับจำเลยที่ 2 นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
จำเลยที่ 1 ที่ 2 ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว(อันดับ 187)
จำเลยที่ 1 ที่ 2 ยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 191)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้วเห็นว่า แม้ฟ้องโจทก์จะอ้างบทมาตราผิดแต่ศาลชั้นต้นก็ปรับบทลงโทษจำเลยทั้งสองตามฐานความผิดที่ถูกต้อง และไม่เกินกว่าอัตราโทษตามที่โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษฎีกาของจำเลยทั้งสองในข้อ 2.1 ที่ว่าศาลชั้นต้นมีคำพิพากษาเกินกว่าคำขอของโจทก์ จึงไม่เป็นสาระแก่คดีอันควรได้รับการวินิจฉัย ที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาข้อนี้ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
