แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยที่ 2 ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า อำนาจในการสั่งให้ ทุเลาการบังคับหรือไม่เป็นอำนาจเฉพาะของศาลอุทธรณ์ เมื่อศาลอุทธรณ์มีคำสั่งให้ยกคำร้องแล้ว จึงต้องห้ามฎีกา กรณีไม่เข้าหลักเกณฑ์ มาตรา 228(2) จึงไม่รับฎีกาจำเลยที่ 2
จำเลยที่ 2 เห็นว่า ฎีกาของจำเลยเป็นเรื่องการร้องขอคุ้มครอง ชั่วคราวก่อนที่ศาลอุทธรณ์จะมีคำพิพากษา จึงไม่ต้องห้ามฎีกาโปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยที่ 2 ไว้พิจารณาพิพากษาต่อไปด้วย
หมายเหตุ โจทก์แถลงคัดค้าน (อันดับ 6)
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยที่ 1 ที่ 2 และที่ 4 ร่วมกันหรือแทนกัน ชำระเงิน 553,000 บาทแก่โจทก์ พร้อมดอกเบี้ยร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปี นับแต่วันที่ 9 กุมภาพันธ์ 2535 จนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์ ให้ยกฟ้องจำเลยที่ 3
จำเลยที่ 2 อุทธรณ์และยื่นคำร้องขอทุเลาการบังคับคดีศาลอุทธรณ์มีคำสั่งยกคำร้อง (อันดับ 2)
จำเลยที่ 2 ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกา (อันดับ 3)
จำเลยที่ 2 ยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 4)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คำสั่งของศาลในเรื่องทุเลาการบังคับ เป็นอำนาจเฉพาะศาลเมื่อศาลอุทธรณ์มีคำสั่งในเรื่องทุเลา การบังคับอย่างไรแล้ว คู่ความจะฎีกาคำสั่งศาลอุทธรณ์อีกไม่ได้ กรณีมิใช่เป็นเรื่องการร้องขอคุ้มครองชั่วคราวก่อนมีคำพิพากษา ตามที่จำเลยที่ 2 อ้างแต่อย่างใดศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกา ของจำเลยที่ 2 ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง ค่าคำร้องเป็นพับ
