แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของจำเลยเป็นฎีกา ปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามกฎหมายจึงไม่รับ
จำเลยเห็นว่า ในศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์จำเลยต่อสู้มาโดยตลอดว่าการกระทำของจำเลยเป็นเรื่องจริงจำเลยไม่ต้องรับโทษ จำเลยได้กล่าวในฎีกาไว้โดยชัดแจ้งแล้วฎีกาของจำเลยเป็นข้อกฎหมายโปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลย ไว้พิจารณาพิพากษาต่อไปด้วย
หมายเหตุ ไม่ปรากฏว่าโจทก์ได้รับสำเนาคำร้องหรือไม่(อันดับ 439)
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 328 วางโทษจำคุก 6 เดือน ปรับ 4,000 บาท ให้รอการลงโทษจำคุกไว้ 1 ปี ฯลฯ
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกา (อันดับ 436)
จำเลยยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 437)
คำสั่ง
คดีนี้จำเลยฎีกาโต้แย้งคำพิพากษาศาลอุทธรณ์โดยแบ่งออกเป็น 3 ประเด็น ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกา ของจำเลยเพราะเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามตาม กฎหมาย จำเลยอุทธรณ์คำสั่งเพียงว่า จำเลยต่อสู้มาโดยตลอดว่าการกระทำของจำเลยเป็นเรื่องจริง จำเลยไม่ต้องรับโทษจำเลยได้กล่าวในฎีกาไว้โดยชัดแจ้งแล้ว เป็นฎีกาข้อกฎหมายขอให้รับฎีกาของจำเลยโดยจำเลยมิได้กล่าวว่าฎีกาของจำเลย ข้อใดประเด็นไหนเป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย และเป็น ปัญหาข้อกฎหมายอย่างไร จึงเป็นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งที่มิได้กล่าวโดยชัดเจนตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 193 วรรคสอง,195,225 เป็นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งที่มิชอบ ศาลฎีกาไม่วินิจฉัยให้ ให้ยกคำร้องของ จำเลย
