แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ฎีกาของจำเลยที่ว่าศาลอุทธรณ์ควรนำกฎหมายที่เป็นคุณมาใช้แก่จำเลย แต่เมื่อในวันอ่านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์กฎหมายนั้นยังมิได้ใช้บังคับ ศาลอุทธรณ์ไม่อาจนำมาใช้ได้ ฎีกาข้อกฎหมายข้อนี้จึงไม่เป็นสาระแก่คดีอันควรได้รับการวินิจฉัยส่วนฎีกาที่ว่าฟ้องของโจทก์ว่าจำเลยฝ่าฝืนอยู่ในราชอาณาจักรเป็นเวลา 2 ปี แต่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าอยู่เกินเพียงเดือนเศษ จึงเป็นข้อเท็จจริงที่แตกต่างกับฟ้องนั้นเมื่อศาลอุทธรณ์ฟังว่าถ้าจำเลยได้เดินทางออกไปตามคำสั่งเจ้าพนักงานแล้วก็เป็นเวลาภายหลังจากอยู่โดยฝ่าฝืนไม่น้อยกว่าหนึ่งเดือนเศษข้อเท็จจริงที่จำเลยอ้างไม่ตรงกับที่ศาลอุทธรณ์ฟังมาจึงเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงสำหรับฎีกาที่ว่าศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าเจ้าหน้าที่มีหนังสือแจ้งคำสั่งไปยังจำเลย แล้วหนังสือมิได้ถูกส่งกลับมาจะถือว่าจำเลยทราบคำสั่งไม่ได้นั้น เป็นการโต้เถียงการใช้ดุลพินิจในการวินิจฉัยพยานหลักฐานว่าจำเลยได้ทราบคำสั่งแล้วหรือไม่จึงเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง
