แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า ผู้ร้องฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า ฎีกาผู้ร้อง เป็นฎีกาในข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 จึงไม่รับ
ผู้ร้องเห็นว่า ฎีกาที่ว่าผู้ร้องได้ครอบครองที่พิพาทโดยสงบและเปิดเผยมากกว่า 10 ปี ย่อมได้กรรมสิทธิ์นั้นเป็นปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งรับฎีกาของผู้ร้องไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ ผู้คัดค้านแถลงคัดค้าน (อันดับ 122)
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า ผู้ร้องได้กรรมสิทธิ์ที่ดิน โฉนดตราจองที่ 3614 ตำบลปากทาง (ในเมือง) อำเภอเมืองพิจิตรจำนวน 2 งาน ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ตามแผนที่สังเขปเอกสารท้ายคำร้อง โดยการครอบครองปรปักษ์ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1342
ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษากลับให้ยกคำร้องของ ผู้ร้อง
ผู้ร้องฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 111)
ผู้ร้องยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 115)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว เห็นว่าฎีกาของผู้ร้องเป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย ให้รับฎีกาของผู้ร้องไว้พิจารณาและดำเนินการต่อไป
