แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า รับอุทธรณ์เฉพาะข้อ 2(ก)และ(ง) ส่วนอุทธรณ์ข้ออื่น มิใช่อุทธรณ์ในปัญหาข้อกฎหมาย จึงไม่รับ
จำเลยเห็นว่า อุทธรณ์ของจำเลยข้อ 2(ข)และ(ค) เป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อกฎหมายเช่นกัน โปรดรับอุทธรณ์ของจำเลยข้อ 2(ข)และ(ค)ไว้พิจารณาพิพากษาต่อไปด้วย
หมายเหตุ ทนายโจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 55)
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าชดเชยจำนวน 10,500 บาทค่าทำงานวันหยุดตามประเพณีจำนวน 2,792 บาท และค่าทำงานวันหยุดพักผ่อนประจำปีจำนวน 174 บาท พร้อมทั้งดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีสำหรับค่าชดเชยและร้อยละสิบห้าต่อปีสำหรับค่าทำงานวันหยุดทั้งสองประเภท ตั้งแต่วันเลิกจ้าง คือวันที่ 31 กรกฎาคม2531จนกว่าจะชำระเสร็จให้โจทก์ คำขออื่นของโจทก์ให้ยก และให้ยกฟ้องแย้งของจำเลย
จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับดังกล่าว (อันดับ 49)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 53)
คำสั่ง
อุทธรณ์ข้อ 2 ข. ของจำเลยมีข้อความสรุปได้ว่า โจทก์เป็นผู้จบการศึกษาจากโรงเรียนผู้ช่วยพยาบาล ในวันเกิดเหตุโจทก์ทราบดีว่ามีคนไข้ที่นัดไว้เพื่อทำการรักษาที่คลีนิกของจำเลย แต่โจทก์กับพวกกลับปิดคลีนิกไม่ทำงานโดยพลการ การกระทำของโจทก์ดังกล่าวจำเลยเห็นว่าโจทก์มีเจตนาโดยตรงหรือย่อมเล็งเห็นผลโดยแจ้งชัดว่าจำเลยต้องเสียหาย ไม่สามารถประกอบกิจการรักษาคนไข้ที่นัดไว้โดยทั่วไปได้ หาใช่เป็นการกระทำเพียงขาดความรับผิดชอบไม่ โจทก์จึงไม่มีสิทธิได้รับค่าชดเชยตามฟ้องนั้น เป็นเรื่องโต้แย้งดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของศาลแรงงานกลางที่ฟังว่า โจทก์ปิดคลีนิกโดยพลการเพียงครั้งเดียว โดยขาดความรับผิดชอบแต่ไม่ถึงกับเป็นการจงใจทำให้จำเลยเสียหาย หรือเป็นการฝ่าฝืนคำสั่งของจำเลยอันชอบด้วยกฎหมายอย่างร้ายแรง ดังนี้อุทธรณ์จำเลยจึงเป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงส่วนอุทธรณ์ข้อ 2 ค. ของจำเลยนั้นเป็นเรื่องที่เกี่ยวเนื่องกับอุทธรณ์ข้อ 2 ข. ที่ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ของจำเลยทั้งสองข้อชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
