แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งว่า อุทธรณ์ ของจำเลยทั้งหมดเป็นปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงานมาตรา 54 จึงไม่รับ
จำเลยเห็นว่า อุทธรณ์ข้อ 2(ก) เป็นเรื่องการตีความตามสัญญาจ้างแรงงานเป็นปัญหาข้อกฎหมาย และอุทธรณ์ข้อ 2(ข) ที่ว่าการจ่ายเงินตามข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้าง ซึ่งกำหนดไว้นอกเหนือไปจากค่าชดเชยตามกฎหมายจะถือเป็นการจ่ายค่าชดเชย ตามกฎหมายหรือไม่ และจำเลยมีหน้าที่ต้องจ่ายเงินดังกล่าว นอกเหนือจากค่าชดเชยด้วยเพียงใดหรือไม่ อันเป็นปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของจำเลยไว้พิจารณาต่อไปด้วย
หมายเหตุ โจทก์ทั้งสองแถลงคัดค้าน (อันดับ 44)
คดีทั้งสองสำนวนนี้ศาลแรงงานกลางรวมพิจารณาพิพากษาเข้าด้วยกันโดยให้เรียกโจทก์ตามลำดับสำนวนว่า โจทก์ที่ 1 ถึงโจทก์ที่ 2
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยชำระค่ายานพาหนะแก่โจทก์ที่ 1 จำนวน 2,400 บาท โจทก์ที่ 2 จำนวน 3,000 บาทและให้จำเลยชำระเงินตอบแทนพิเศษแก่โจทก์ที่ 1 จำนวน 12,000 บาท โจทก์ที่ 2 จำนวน 11,900 บาท
จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับดังกล่าว(อันดับ 31)
จำเลยยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 37)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ศาลแรงงานกลางฟังข้อเท็จจริงว่า โจทก์ทั้งสองมิได้ปฏิบัติผิดเงื่อนไขตามที่กำหนดไว้ในระเบียบข้อ 7 เรื่องการจ่ายเงินตอบแทนพิเศษสำหรับพนักงานฯ ศาลฎีกาได้ พิจารณาคำฟ้องอุทธรณ์ของจำเลยแล้ว จำเลยมิได้อุทธรณ์เรื่อง การแปลความตามระเบียบหรืออุทธรณ์ว่าค่าตอบแทนพิเศษนั้นเป็น ค่าชดเชยตามกฎหมาย แต่ได้อุทธรณ์มาว่า พยานหลักฐานที่จำเลย นำสืบมาแสดงให้เห็นว่าโจทก์ทั้งสองจงใจทำให้จำเลยเสียหาย อยู่ในเงื่อนไขที่ไม่สมควรจ่ายเงินตอบแทนพิเศษตามระเบียบ ดังกล่าว อันเป็นการโต้แย้งดุลพินิจในการฟังพยานหลักฐาน ของศาลแรงงานกลาง เป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง ศาลแรงงานกลาง มีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ของจำเลย ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
