แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีนี้ศาลอุทธรณ์มีคำสั่ง ยืนตามคำปฏิเสธของศาลชั้นต้นคำสั่งดังกล่าวจึงถึงที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 236 ไม่รับฎีกา
จำเลยเห็นว่า ฎีกาของจำเลยในประเด็นที่เป็นคำสั่งในระหว่างพิจารณาและจำเลยได้ยื่นคำแถลงคัดค้านไว้แล้วจำเลยฎีกาได้ โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาพิพากษาต่อไปด้วย
หมายเหตุ ไม่ปรากฏว่าโจทก์ได้รับสำเนาคำร้องหรือไม่
คดีสืบเนื่องจากศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระเงินแก่โจทก์ จำเลยอุทธรณ์และยื่นคำร้องขอดำเนินคดีอย่างคนอนาถาศาลชั้นต้นไต่สวนแล้วมีคำสั่งยกคำร้อง ให้จำเลยนำเงินค่าธรรมเนียมศาลมาชำระภายใน 15 วัน นับแต่วันที่ศาลชั้นต้นสั่ง(วันที่ 17 เมษายน 2535)
จำเลยอุทธรณ์คำสั่ง ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า จำเลยยื่นอุทธรณ์คำสั่งเกินเจ็ดวันนับแต่วันที่ศาลมีคำสั่ง จึงไม่รับอุทธรณ์
จำเลยอุทธรณ์คำสั่งไม่รับอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ภาค 1มีคำสั่งยกคำร้อง
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกา (อันดับ 75)
จำเลยยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 80)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คำสั่งของศาลอุทธรณ์เป็นที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 236 วรรคแรกที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
