แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า อุทธรณ์ของโจทก์เป็นการอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้าม อุทธรณ์ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและ วิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 54 ไม่รับอุทธรณ์
โจทก์เห็นว่า อุทธรณ์ของโจทก์เป็นอุทธณ์ในปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของโจทก์ไว้พิจารณาพิพากษาต่อไปด้วย
หมายเหตุ ทนายจำเลยแถลงคัดค้าน (อันดับ 98)
โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยจ่ายค่าล่วงเวลา ค่าชดเชยสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า เงินบำเหน็จ และค่าเสียหายแก่โจทก์
ศาลแรงงานกลางพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์(อันดับ 43)
ทนายโจทก์ยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 44)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว โจทก์อุทธรณ์ว่า แม้โจทก์จำเลยจะตกลงกันการขับรถรับผู้จัดการจากบ้านมาที่ทำงานและขับรถรับผู้จัดการ จากที่ทำงานกลับบ้าน ไม่ถือเป็นเวลาทำงานและให้ถือ เป็นเวลาเดินทางมาทำงานและกลับบ้านของโจทก์ ปรากฏ ตามเอกสารหมาย ล.15 แต่ข้อตกลงดังกล่าวเป็นการหลีกเลี่ยง กฎหมายคุ้มครองแรงงานซึ่งเป็นกฎหมายที่เกี่ยวกับ ความสงบเรียบร้อย จึงตกเป็นโมฆะ จำเลยต้องจ่ายค่าล่วงเวลา แก่โจทก์ เห็นว่าเป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อกฎหมายซึ่งโจทก์ มีสิทธิอุทธรณ์ได้ ที่ศาลแรงงานกลางไม่รับอุทธรณ์ ข้อนี้ของโจทก์ศาลฎีกาไม่เห็นพ้องด้วยให้รับอุทธรณ์ ของโจทก์ไว้พิจารณา
