แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า อุทธรณ์จำเลย เป็นการอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้าม จึงไม่ รับอุทธรณ์จำเลย จำเลยเห็นว่า จำเลยไม่ได้อุทธรณ์โต้แย้งข้อเท็จจริง หรือดุลยพินิจของศาลแรงงานกลาง แต่เป็นอุทธรณ์การตีความประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่องการคุ้มครองแรงงาน ข้อ 47(1) และ (3) แล้วนำมาปรับกับข้อเท็จจริงที่รับฟังเป็นยุติว่าโจทก์กระทำการทุจริตต่อหน้าที่ และจงใจทำให้นายจ้าง เสียหายหรือไม่ เป็นอุทธรณ์ปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่ง ให้รับอุทธรณ์ของจำเลยไว้พิจารณาต่อไป หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 28,29) ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าชดเชย จำนวน 28,680 บาท พร้อมดอกเบี้ยในอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีในต้นเงิน 28,680 บาท นับแต่วันฟ้อง (วันที่ 3 ตุลาคม 2538)เป็นต้นไปจนกว่าชำระเสร็จแก่โจทก์ จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ดังกล่าว (อันดับ 23) จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 25)
คำสั่ง พิเคราะห์แล้ว ที่จำเลยอุทธรณ์ว่า การที่โจทก์แสดงตนเข้าทำงานโดยการลงเวลาเข้าทำงาน และลงเวลาเลิกงาน แต่ไม่อยู่ ปฏิบัติงานตามหน้าที่ โดยหลบไปเสียจากการงาน เป็นการจงใจ ทำให้จำเลยซึ่งเป็นนายจ้างเสียหาย และเป็นการทุจริต ต่อหน้าที่นั้น เป็นปัญหาข้อกฎหมาย จึงให้รับอุทธรณ์ของจำเลย ไว้พิจารณาต่อไป
