แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า ฎีกาโจทก์ เป็นปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณา ความอาญา มาตรา 219 จึงไม่รับ โจทก์เห็นว่า ฎีกาที่ว่า การที่จำเลยรับสารภาพภายหลังที่โจทก์ได้นำพยานหลักฐานเข้าสืบจนเสร็จแล้วจะถือเป็นเหตุบรรเทาโทษตามกฎหมายได้หรือไม่ เป็นปัญหา ข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งรับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไป หมายเหตุ ไม่ปรากฎหลักฐานว่าจำเลยได้รับสำเนาคำร้อง แล้วหรือไม่ ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วเห็นว่า คดีมีมูล ให้ประทับฟ้อง ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2534 มาตรา 4 จำคุก 5 เดือน จำเลยให้การรับสารภาพ ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจำคุก 2 เดือน 15 วัน ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษาให้ยกอุทธรณ์โจทก์ โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 106) โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 108)
คำสั่ง คำฟ้องฎีกาของโจทก์มีใจความว่า ไม่มีเหตุสมควรบรรเทาโทษให้จำเลยในการที่จำเลยรับสารภาพหลังจากโจทก์ ได้นำพยานหลักฐานเข้าสืบเสร็จแล้ว เป็นการโต้เถียงดุลพินิจของศาลว่าสมควรเพียงใด จึงเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาโจทก์ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
