แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า โจทก์ยื่นอุทธรณ์ภายในระยะเวลาที่ขอขยาย แต่เป็นอุทธรณ์ปัญหาข้อเท็จจริง จึงไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์ โจทก์เห็นว่า อุทธรณ์ข้อ 2.1 ข้อ 2.2 และข้อ 2.3ล้วนเป็นปัญหาข้อกฎหมายทั้งสิ้น โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไปด้วย หมายเหตุ จำเลยได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 68) ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยทั้งสามร่วมกันชำระเงิน ค่าชดเชยจำนวน 150,000 บาท พร้อมดอกเบี้ยในอัตราร้อยละ เจ็ดครึ่งต่อปีในต้นเงิน 150,000 บาท นับตั้งแต่วันที่ 5 สิงหาคม 2537 เป็นต้นไป จนกว่าชำระต้นเงินเสร็จสิ้นแก่โจทก์ และให้จำเลยทั้งสามร่วมกันชำระเงินค่าเสียหายกรณีเลิกจ้าง ไม่เป็นธรรมจำนวน 100,000 บาท กับค่าจ้างสำหรับ วันหยุดพักผ่อนประจำปีจำนวน 4,999.98 บาท รวม 104,999.98 บาท พร้อมดอกเบี้ยร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีในต้นเงิน 104,999.98 บาท นับตั้งแต่วันที่ 1 พฤษภาคม 2538 เป็นต้นไปจนกว่าชำระต้นเงิน เสร็จสิ้นแก่โจทก์ คำขออื่นให้ยก โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ดังกล่าว (อันดับ 61) โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 64)
คำสั่ง พิเคราะห์แล้ว เห็นว่า อุทธรณ์ของโจทก์ในข้อ 2.1 ซึ่งอุทธรณ์ว่าโจทก์ยื่นใบลาไว้ กรณีถือไม่ได้ว่าเป็นการละทิ้ง การงานตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 583โจทก์มีสิทธิได้รับสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าพร้อมดอกเบี้ย ก็ดี อุทธรณ์ของโจทก์ในข้อ 2.3 ซึ่งอุทธรณ์ว่า ดอกเบี้ย ในค่าเสียหายที่เลิกจ้างไม่เป็นธรรมและเงินค่าจ้างสำหรับ วันหยุดพักผ่อนประจำปีนั้น ต้องคิดตั้งแต่วันเลิกจ้าง(5 สิงหาคม 2537) ที่ศาลแรงงานกลางให้คิดนับแต่วันฟ้อง(1 พฤษภาคม 2538) เป็นการไม่ชอบก็ดี เป็นอุทธรณ์ในข้อกฎหมาย จึงอุทธรณ์ได้ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและ วิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 54 ส่วนอุทธรณ์ ของโจทก์ในข้อ 2.2 ซึ่งอุทธรณ์ว่า จำเลยที่ 1 ย้ายโจทก์ ไปทำงานที่แห่งใหม่เป็นคำสั่งที่ไม่ชอบและโจทก์ยังติดใจ โต้แย้งคำสั่งอยู่ โจทก์มีสิทธิได้รับค่าพาหนะที่เพิ่มขึ้น พร้อมดอกเบี้ยนั้น เป็นการโต้แย้งข้อเท็จจริงซึ่งศาลแรงงานกลาง ฟังว่า จำเลยที่ 1 มีสิทธิจะย้ายโจทก์ไปทำงานที่ใดก็ได้ และเมื่อโจทก์ไปทำงานที่แห่งใหม่แล้วโดยไม่ได้บอกเลิกสัญญาจ้าง โจทก์ไม่มีสิทธิเรียกค่าเสียหายในส่วนนี้ เป็นอุทธรณ์ใน ข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามบทบัญญัติดังกล่าว ให้รับอุทธรณ์ ของโจทก์เฉพาะในข้อ 2.1 และ 2.3 ให้ศาลแรงงานกลาง ดำเนินการต่อไป
