แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า ผู้คัดค้านฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งวันที่ 1 พฤษภาคม 2538 ว่า ให้รับฎีกาสำเนาให้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ นำส่งภายใน 7 วัน ปิดหมายได้ ภายหลังผู้คัดค้านได้มาติดต่อ กับศาลชั้นต้นหลายครั้ง ย่อมมีโอกาสทราบคำสั่งดังกล่าว ถือได้ว่าผู้คัดค้านทราบคำสั่งดังกล่าวโดยชอบแล้ว แต่ ผู้คัดค้านไม่ได้จัดการส่งสำเนาฎีกาให้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ ตามคำสั่งศาลชั้นต้น ผู้คัดค้านเพิ่งวางเงินค่านำหมายเมื่อ วันที่ 7 มิถุนายน 2538 ซึ่งล่วงเลยระยะเวลาที่ศาลชั้นต้น กำหนดแล้ว เป็นการเพิกเฉยไม่ดำเนินคดีภายในเวลาตามที่ ศาลเห็นสมควรกำหนดไว้ เป็นการทิ้งฎีกา โปรดมีคำสั่งว่าผู้คัดค้านทิ้งฎีกาและจำหน่ายคดีของผู้คัดค้านตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 132,174(2),246,247, ประกอบพระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ. 2483 มาตรา 153 โปรดอนุญาต หมายเหตุ ผู้คัดค้านได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 52,53) คดีสืบเนื่องมาจากเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ยื่นคำร้องขอให้ศาลมีคำสั่งเพิกถอนการจำนองที่ดินระหว่างจำเลยกับผู้คัดค้าน (ผู้รับจำนอง) ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้เพิกถอนการจำนองที่ดินตาม น.ส.3 ก. เลขที่ 1557 ตำบลพันเสา อำเภอบางระกำจังหวัดพิษณุโลกตามสัญญาจำนองลงวันที่ 5 มีนาคม 2535 ระหว่างจำเลยกับ ผู้รับจำนองตามพระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ. 2483 มาตรา 114 และให้ผู้รับจำนองดำเนินการจดทะเบียนไถ่ถอนจำนองและคืน น.ส.3 ก. ฉบับดังกล่าวต่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ หากไม่ ดำเนินการก็ให้ถือเอาคำพิพากษาของศาลแทนการแสดงเจตนา ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืน ผู้คัดค้านฎีกา ฉบับลงวันที่ 27 เมษายน 2538 ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ผู้คัดค้านนำส่งสำเนาให้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ภายใน 7 วัน เมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม 2538 เจ้าพนักงาน พิทักษ์ทรัพย์ได้รับสำเนาฎีกาเมื่อวันที่ 8 มิถุนายน 2537(อันดับ 44,46,47) เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 50)
คำสั่ง พิเคราะห์แล้วเห็นว่า การที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ ผู้คัดค้านนำส่งสำเนาฎีกาให้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ภายใน 7 วัน เมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม 2538 อันเป็นเวลาหลังจากที่ ผู้คัดค้านยื่นฎีกาถึง 4 วัน โดยไม่มีการแจ้งคำสั่งดังกล่าว ให้ผู้คัดค้านทราบแต่อย่างใด แม้จะได้ความตามที่เจ้าพนักงาน พิทักษ์ทรัพย์อ้างว่าผู้คัดค้านไปฟ้องคดีและติดต่อ ที่ศาลชั้นต้น ตั้งแต่วันที่ 1 ถึงวันที่ 31 พฤษภาคม 2538 รวม 9 ครั้ง และในวันที่ 5 มิถุนายน 2538 อีก 1 ครั้งก็ตาม แต่ก็ไปด้วยเรื่องคดีอื่น ๆ หาใช่เกี่ยวกับคดีนี้ไม่ พฤติการณ์ ที่ผู้คัดค้านเพิกเฉยไม่ติดตามเพื่อทราบคำสั่งศาลในกรณี ดังกล่าว ยังถือไม่ได้ว่าผู้คัดค้านได้ทราบคำสั่งศาลชั้นต้น ที่จะถือว่าผู้คัดค้านเพิกเฉยไม่ดำเนินคดีภายในเวลาตามที่ ศาลเห็นสมควรกำหนดไว้เพื่อการนั้นแล้ว ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 174(2), 246,247 ประกอบพระราชบัญญัติล้มละลาย มาตรา 153 จึงให้ยกคำร้อง ของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์
