แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ทุนทรัพย์ ในชั้นฎีกาไม่เกินสองแสนบาท ฎีกาจำเลยบางข้อเป็น ปัญหาข้อเท็จจริง บางข้อมิได้ยกขึ้นว่ากล่าวมาในศาลชั้นต้น และศาลอุทธรณ์ จึงเป็นฎีกาต้องห้าม ไม่รับฎีกา คืนค่าขึ้นศาล ชั้นฎีกาให้แก่จำเลย
จำเลยเห็นว่า คดีนี้โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ดินแปลงพิพาทและจำเลยกล่าวแก้ข้อพิพาทด้วยกรรมสิทธิ์จึงไม่ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง และฎีกาของจำเลยในเรื่องอายุความเป็นปัญหาข้อกฎหมาย ซึ่งจำเลยได้ยกขึ้นต่อสู้ในศาลชั้นต้นแล้ว โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ ไม่ปรากฏว่าโจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้วหรือไม่
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า ที่ดินพิพาท ส.ค.1 เลขที่ 228 หมู่ 7ตำบลสระคู อำเภอสุวรรณภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ดเนื้อที่ประมาณ 18 ไร่ 2งาน ด้านทิศเหนือของรูปแผนที่ ตามเอกสารท้ายฟ้องหมายเลข 2ในกรอบเส้นหมึกสีแดง เป็นของโจทก์ ให้จำเลยและบริวารส่งมอบที่ดินพิพาทให้แก่โจทก์ และห้ามเกี่ยวข้องอีกต่อไป ให้จำเลยใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ ที่ไม่ได้ทำนาปีละ 11,100 บาท นับแต่ฤดูทำนาปี 2534 เป็นต้นไป จนกว่าจำเลยจะส่งมอบที่ดินพิพาทให้แก่โจทก์ คำขออื่น นอกจากนี้ให้ยก
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาของจำเลย (อันดับ 94)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 95)
คำสั่ง
คดีนี้โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ดินพิพาท และจำเลยกล่าวแก้ข้อพิพาทด้วยกรรมสิทธิ์ จึงเป็นคดีมีทุนทรัพย์ ซึ่งมีจำนวนทุนทรัพย์ในชั้นฎีกาไม่เกินสองแสนบาท จึงต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริง ส่วนข้ออ้างเป็นปัญหาข้อกฎหมาย ของจำเลยนั้น ย่อมต้องอาศัยข้อเท็จจริงเพื่อวินิจฉัย ปัญหาข้อกฎหมาย โดยจำเลยเถียงข้อเท็จจริงซึ่งเป็นที่ยุติ และต้องห้ามฎีกาเพื่อสู่การวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายตามฎีกาจำเลย จึงมีผลอย่างเดียวกับการฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ซึ่งต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคหนึ่ง ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาของจำเลยนั้นชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
