แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่าอุทธรณ์ของโจทก์เป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงไม่รับอุทธรณ์
โจทก์เห็นว่า อุทธรณ์ของโจทก์ประเด็นแรกเป็นปัญหาข้อกฎหมายว่าที่จำเลยวางกฎระเบียบของบริษัทว่าหากลูกจ้างหยุดงานเกิน 2 วันเป็นการผิดระเบียบนั้น การวางกฎระเบียบดังกล่าวเป็นการขัดต่อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของโจทก์ไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ ไม่ปรากฏหลักฐานว่าจำเลยได้รับสำเนาคำร้องแล้วหรือไม่
โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยจ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าเป็นเงิน 6,120 บาท และจ่ายค่าชดเชยเป็นเงิน 21,600 บาทให้แก่โจทก์
ศาลแรงงานกลางพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ดังกล่าว (อันดับ 29)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 30)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีนี้ประเด็นข้อพิพาทมีว่า โจทก์กระทำผิดซ้ำคำเตือนเกี่ยวกับเรื่องทะเลาะวิวาทในบริเวณที่ทำงานและที่พักอาศัยของบริษัทจำเลยหรือไม่ โจทก์อุทธรณ์ว่า บริษัทจำเลยวางระเบียบข้อบังคับว่า หากลูกจ้างหยุดงานเกิน 2 วันเป็นการผิดระเบียบการวางระเบียบข้อบังคับดังกล่าวเป็นการขัดต่อกฎหมาย นั้นอุทธรณ์ดังกล่าวแม้จะเป็นปัญหาข้อกฎหมาย แต่เป็นข้อที่มิได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วในศาลแรงงานกลางต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 225 ประกอบด้วยพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 31ศาลแรงงานกลางสั่งไม่รับอุทธรณ์ ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วยในผล ให้ยกคำร้อง
