แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีนี้เป็นคดีมีทุนทรัพย์ทุนทรัพย์ที่พิพาทในชั้นฎีกาหรือราคาทรัพย์สินไม่เกินสองแสนบาทต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 248 ที่แก้ไขแล้ว ฎีกาจำเลยล้วนเป็นฎีกาในข้อเท็จจริงต้องห้ามมิให้ฎีกาตามกฎหมายดังกล่าวจึงมีคำสั่งไม่รับฎีกาจำเลย
จำเลยเห็นว่า ฎีกาจำเลยเป็นปัญหาข้อกฎหมายว่าจำเลยได้ ขายที่ดินให้แก่โจทก์หรือไม่และการที่จำเลยได้ครอบครองที่พิพาทด้วยเจตนาเป็นเจ้าของ โดยเปิดเผยและโดยสุจริตจำเลยย่อมได้กรรมสิทธิ์ด้วยการครอบครองปรปักษ์ โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยด้วย
หมายเหตุ โจทก์แถลงคัดค้าน (อันดับ 56)
ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืน ให้จำเลยและบริวาร ออกไปจากที่ดินตามหนังสือรับรองการทำประโยชน์ (น.ส.3 ก) เลขที่ 4032ตำบลพรหมพิราม อำเภอพรหมพิราม จังหวัดพิษณุโลก และรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างบ้านเลขที่ 85 หมู่ที่ 5 ตำบลพรหมพิราม อำเภอพรหมพิราม จังหวัดพิษณุโลกออกไปจากที่ดินดังกล่าว
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 48)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 50)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้วเห็นว่า เมื่อศาลอุทธรณ์วินิจฉัยข้อเท็จจริงแล้วว่า การจดทะเบียนโอนขายที่พิพาทให้แก่โจทก์กระทำโดยชอบและจำเลยครอบครองที่พิพาทแทนโจทก์จำเลยฎีกาโต้เถียงว่า การจดทะเบียนเกิดจากการหลอกลวงของโจทก์และจำเลยได้ครอบครองปรปักษ์แล้ว ย่อมเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง เมื่อทุนทรัพย์ของที่ดินพิพาท ไม่เกินสองแสนบาท จึงต้องห้ามฎีกาตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 ที่ศาลชั้นต้น สั่งไม่รับฎีกาจำเลยมานั้นชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
