แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยที่ 1 ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของจำเลยที่ 1เป็นฎีกาข้อเท็จจริงต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 219 จึงไม่รับ
จำเลยที่ 1 เห็นว่า ฎีกาของจำเลยที่ 1 เป็นฎีกาข้อกฎหมายกล่าวคือโจทก์ฟ้องว่าจำเลยทั้งสี่ร่วมกระทำความผิดบุกรุกแต่ศาลอุทธรณ์ภาค 2 ยกฟ้องจำเลยที่ 2 ที่ 3 และที่ 4 ลงโทษจำเลยที่1ผิดฐานบุกรุก เป็นปัญหาข้อกฎหมายโดยอาศัยข้อเท็จจริงในสำนวนเดียวกันในเมื่อยกฟ้องจำเลยที่ 2 ที่ 3และที่ 4 แล้วก็ต้องยกฟ้องจำเลยที่ 1 ด้วย เป็นข้อกฎหมายไม่ใช่ข้อเท็จจริง เหตุการณ์อย่างเดียวกันถ้ายกฟ้องต้องยกทั้งหมดและศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษาแก้ไขคำพิพากษาศาลชั้นต้นมากจำเลยที่ 1 จึงฎีกาไม่ได้ โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยที่ 1 ไว้พิจารณาต่อไปด้วย
หมายเหตุ โจทก์และโจทก์ร่วมรับสำเนาคำร้องแล้ว(อันดับ 208 แผ่นที่ 4 และแผ่นที่ 6)
ระหว่างพิจารณา นายไพศาลการุณรังษี ผู้เสียหายขอเข้าร่วมเป็นโจทก์ ศาลชั้นต้นอนุญาต
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยที่ 1 ถึงที่ 4 มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 362 ประกอบมาตรา 365(2)(3)และจำเลยที่ 1 มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 335(7)วรรคแรก ที่แก้ไขแล้ว สำหรับจำเลยที่ 1เรียงกระทงลงโทษ จำคุกจำเลยที่ 1 ถึงที่ 4 ฐานบุกรุกคนละ2 เดือน ปรับคนละ 2,000 บาทจำคุก จำเลยที่ 1 ฐานลักทรัพย์1 ปี และปรับ 2,000 บาท รวมลงโทษ จำเลยที่ 1 จำคุก 1 ปี 2 เดือนและปรับ 4,000 บาท จำเลยที่ 1 ถึงที่ 4 ไม่เคยต้องโทษจำคุกมาก่อน จึงให้รอการลงโทษ มีกำหนด คนละ 2 ปี โดยวางเงื่อนไขคุมประพฤติ ฯลฯ
ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกฟ้องจำเลยที่ 2ที่ 3 และที่ 4 สำหรับจำเลยที่ 1 ให้ยกฟ้องเฉพาะฐานความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 365(2) และมาตรา 335(7) วรรคแรกฯลฯ นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์และโจทก์ร่วมฎีกา (อันดับ 203,202)
จำเลยที่ 1 ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 204)
จำเลยที่ 1 จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 206)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คำร้องอุทธรณ์คำสั่งของจำเลยที่ 1 ที่ว่าเป็นฎีกาข้อกฎหมายนั้น เห็นว่า จำเลยที่ 1 มิได้ฎีกา ในปัญหาดังกล่าวไว้แต่อย่างใด จำเลยที่ 1 เพิ่งยกปัญหาดังกล่าว ขึ้นมาในชั้นคำร้องนี้จึงเป็นกรณีที่มิได้โต้แย้งหรือ คัดค้านคำสั่งศาลชั้นต้นว่าคลาดเคลื่อนไม่ชอบด้วยกฎหมายประการใด ดังนั้นจึงไม่รับวินิจฉัยคำร้องอุทธรณ์คำสั่งของจำเลยที่ 1 ดังกล่าว และที่จำเลยที่ 1 ว่า ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษาแก้ไข คำพิพากษาศาลชั้นต้นมาก จึงฎีกาได้นั้น เห็นว่า คดีนี้ ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดฐานบุกรุกตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 362ประกอบมาตรา 365(2)(3) ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษา แก้เป็นว่าลงโทษตามมาตรา 362 ประกอบมาตรา 365(3) ส่วนกำหนดโทษคงเดิม เป็นกรณีที่ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษาแก้ไขคำพิพากษาศาลชั้นต้นเล็กน้อย จึงต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 วรรคแรก ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาของจำเลยที่ 1 ชอบแล้ว ยกคำร้อง
