แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า ฎีกาของจำเลย เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณา ความอาญา มาตรา 218 วรรคแรก และผู้พิพากษาที่ลงชื่อใน คำพิพากษาไม่รับรองฎีกาให้จำเลย จึงไม่รับฎีกาของจำเลย
จำเลยเห็นว่า ฎีกาที่ว่า ศาลอุทธรณ์นำข้อเท็จจริงที่ไม่ปรากฏในสำนวนขึ้นมาวินิจฉัย ศาลอุทธรณ์ใช้ดุลพินิจในการลงโทษจำเลยอย่างไม่เหมาะสม และเมื่อปืนของกลางมิใช่ทรัพย์ที่จำเลยได้ใช้ในการกระทำความผิดหรือได้มาโดย การกระทำความผิดแล้ว จึงควรให้คืนปืนดังกล่าวให้แก่ผู้เป็น เจ้าของ เป็นปัญหาข้อกฎหมายทั้งสิ้น โปรดมีคำสั่งรับฎีกาของจำเลยด้วย
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 84)
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295,371,376 พระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ พ.ศ. 2490 มาตรา 7,8 ทวิ วรรคสอง,72 วรรคสาม,72 ทวิ วรรคสอง ที่แก้ไขแล้ว ความผิดฐานทำร้ายร่างกาย กับความผิดฐานยิงปืน โดยใช่เหตุในเมืองหมู่บ้าน เป็นกรรมเดียวผิดกฎหมายหลายบท ลงโทษฐานทำร้ายร่างกายซึ่งเป็นบทหนัก จำคุก 2 ปี ฐานมีอาวุธปืน ไว้ในความครอบครอง จำคุก 1 ปี ฐานพาอาวุธปืนไปในเมือง หมู่บ้าน และทางสาธารณะลงโทษตามความผิดต่อพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ ซึ่งเป็นบทหนัก จำคุก 1 ปี รวมจำคุก 4 ปี ทางพิจารณาจำเลย นำสืบรับเข้ามาว่าอยู่ในที่เกิดเหตุและใช้อาวุธปืนยิงไปทาง พวกผู้เสียหายเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา มีเหตุบรรเทาโทษ ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 ลดโทษให้หนึ่งในสาม คงจำคุก2 ปี 8 เดือน และริบของกลาง
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ พ.ศ. 2490 มาตรา 8 ทวิ วรรคแรกนอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 73 แผ่นที่ 5)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 84)
คำสั่ง
คดีนี้ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ฎีกาของจำเลยที่ว่า ศาลอุทธรณ์นำข้อเท็จจริงที่ไม่ปรากฏในสำนวนขึ้นมาวินิจฉัย ก็ไม่ปรากฏว่าศาลอุทธรณ์นำข้อเท็จจริงที่ไม่ปรากฏในสำนวน ขึ้นมาวินิจฉัย เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง และฎีกาของจำเลย ที่ว่าศาลอุทธรณ์ใช้ดุลพินิจในการลงโทษจำเลยอย่างไม่เหมาะสม อาวุธปืนของกลางก็มิใช่ทรัพย์ที่จำเลยได้ใช้ในการกระทำความผิด หรือได้มาโดยการกระทำความผิดจึงควรให้คืนอาวุธปืนของกลางดังกล่าวแก่ผู้เป็นเจ้าของ ก็เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยนั้นชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
