แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า คำฟ้องอุทธรณ์เป็นการอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามอุทธรณ์ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 54 ไม่รับอุทธรณ์
จำเลยเห็นว่า อุทธรณ์ของจำเลยเป็นปัญหาข้อกฎหมายว่าโจทก์เป็นลูกจ้างจำเลยหรือไม่ และมีสิทธิได้รับสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้ากับค่าชดเชยจากจำเลยหรือไม่เพียงใดอุทธรณ์ของจำเลยจึงไม่ต้องห้าม โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของจำเลยไว้พิจารณาด้วย
หมายเหตุ ทนายโจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 46)
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า จำนวน 2,250 บาท และค่าชดเชย จำนวน 22,500 บาท รวมเป็นเงินทั้งสิ้น 24,750 บาท แก่โจทก์
จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับดังกล่าว(อันดับ 35)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 41)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว อุทธรณ์ของจำเลยได้ยกคำเบิกความของพยานบุคคลและพยานเอกสารของโจทก์จำเลยขึ้นกล่าวอ้างแล้วสรุปว่า พยานหลักฐานของจำเลยมีน้ำหนักน่าเชื่อถือมากกว่าพยานหลักฐานของโจทก์ จึงต้องรับฟังว่าโจทก์เป็นลูกจ้างของจำเลยไม่ได้นั้น เป็นเรื่องโต้เถียงดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของศาลแรงงานกลางที่ว่า โจทก์เป็นลูกจ้างของจำเลยอันเป็นข้อเท็จจริง ที่ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ของจำเลยชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
