แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นโดยให้ลงโทษจำคุกจำเลย 6 เดือน ฎีกาจำเลยเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 จึงไม่รับฎีกาจำเลยเห็นว่า จำเลยได้ฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายว่า จำเลยออกเช็คพิพาทเอกสารหมาย จ.1 โดยมิได้ลงวัน เดือน ปี สั่งจ่ายในเช็คย่อมถือว่าไม่มีวันที่จำเลยกระทำความผิด การกระทำของจำเลยจึงไม่มีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คพ.ศ. 2497 มาตรา 3 และยังได้ฎีกาอีกว่า การออกเช็คโดยมีเงื่อนไขหรือข้อตกลงพิเศษก็ดี การออกเช็คที่อยู่ในภาวะถูกบีบบังคับก็ดี จะมีความผิดต่อพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3 หรือไม่ฎีกาของจำเลยเป็นปัญหาข้อกฎหมายทั้งสิ้นและจำเลยก็ได้ยกขึ้นว่ากล่าวกันมาแล้วทั้งศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์และโจทก์ร่วมได้รับสำเนาคำร้องแล้ว(อันดับ 91,92)
ระหว่างพิจารณา นายพิเนตรไพบูลย์ ผู้เสียหายขอเข้าเป็นโจทก์ร่วม ศาลชั้นต้นอนุญาต
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3 จำคุก 9เดือนจำเลยรับว่าเป็นผู้ลงลายมือชื่อสั่งจ่ายเช็ค เป็นประโยชน์แก่การพิจารณาลดโทษให้หนึ่งในสามคงจำคุก 6 เดือน
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 82)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 84)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า จำเลยนำเช็คพิพาทที่วันเดือนปีในเช็คมีความหนักเบาในการเขียนไม่เหมือนข้อความอื่นมาแลกเงินสดไปจากโจทก์ร่วม โจทก์ร่วมจึงให้จำเลยลงลายมือชื่อกำกับไว้ ดังนั้นขณะจำเลยมอบเช็คพิพาทให้โจทก์รวมเช็คดังกล่าวจึงมีวันเดือนปีที่สั่งจ่ายถูกต้อง การที่จำเลยฎีกาว่าจำเลยออกเช็คพิพาทโดยไม่ได้ลงวันเดือนปีที่สั่งจ่าย และออกเช็คนั้นให้กับนางอุบลบุญชโลธรเพื่อเป็นประกันเนื่องจากถูกนางอุบลบีบบังคับ จึงเป็นการโต้เถียงในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218ที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยจึงชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
