แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามมิให้ฎีกาตามมาตรา 218,219 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา จึงไม่รับ
จำเลยเห็นว่า ฎีกาของจำเลยเป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายเพราะเกี่ยวกับโทษของจำเลย มิใช่เป็นฎีกาเกี่ยวกับปัญหาข้อเท็จจริง จึงไม่ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 218 โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 25)
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 297 จำคุก 6 เดือน จำเลยให้การรับสารภาพ ลดโทษกึ่งหนึ่งคงจำคุก 3 เดือน
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 22)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 25)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว จำเลยฎีกาขอให้รอการลงโทษ เป็นการโต้แย้งดุลพินิจในการลงโทษของศาล เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาจำเลยชอบแล้ว ยกคำร้อง
