แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า เนื่องจากราคาทรัพย์ ที่พิพาทในชั้นฎีกาไม่เกิน 200,000 บาท ฎีกาของจำเลยล้วนแล้วแต่ เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง มีคำสั่งไม่รับฎีกาให้คืนค่าขึ้นศาล ชั้นฎีกาทั้งหมดแก่จำเลย
จำเลยเห็นว่า การที่ศาลกำหนดราคาทรัพย์พิพาทโดยไม่ได้แจ้ง ให้โจทก์และจำเลยมาตกลงตีราคาทรัพย์พิพาทเพื่อเป็นทุนทรัพย์ ในคดี ราคาทุนทรัพย์ที่พิพาทจึงไม่อาจนำมาอ้างได้และถือไม่ได้ ว่าคดีมีทุนทรัพย์ไม่เกิน 200,000 บาท และฎีกาจำเลยเป็นเรื่อง เกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ จึงไม่ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ประกอบกับฎีกาที่ว่า คดีโจทก์ขาดอายุความเพราะโจทก์ฟ้องคดี ล่วงเลยกำหนดเวลาตามกฎหมาย เป็นปัญหาข้อกฎหมายที่ได้ยกขึ้น ว่ากล่าวมาแล้วโดยชอบในศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ภาค 1 โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 83,84)
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษากลับ ให้จำเลยพร้อมบริวารออกจาก ที่ดินตามหนังสือรับรองการทำประโยชน์ (น.ส.3 ก.)เลขที่ 208 ตำบลหนองหิน อำเภอภูกระดึง จังหวัดเลย และบ้านเลขที่ 3 หมู่ที่ 1 ซึ่งปลูกอยู่ในที่ดินดังกล่าว
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 76)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า ค่าฤชาธรรมเนียมที่จำเลยต้องใช้แทนโจทก์และนำมาวางในขณะยื่นฎีกา แล้วนั้น ไม่ต้องคืนแก่จำเลยอีกต่อไป รวบรวมถ้อยคำสำนวน ส่งศาลฎีกา (อันดับ 82)
อนึ่ง โจทก์ฟ้องคดีโดยเสียค่าขึ้นศาล 200 บาท ต่อมาในชั้นอุทธรณ์ปรากฏตามใบแจ้งค่าธรรมเนียมว่าทุนทรัพย์ในคดี100,000 บาท และโจทก์เสียค่าขึ้นศาลชั้นต้นเพิ่ม 2,300 บาท และศาลอุทธรณ์เพิ่ม 2,300 บาท ส่วนในชั้นฎีกาจำเลย เสียค่าขึ้นศาลจำนวน 2,600 บาท (อันดับ 4,38,73)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีนี้จำเลยไม่เคยคัดค้านทุนทรัพย์พิพาทมาก่อน เพิ่งจะมาคัดค้านในชั้นฎีกาจึงรับฟังไม่ได้ ดังนี้ที่จำเลยอ้างว่าการกำหนดราคาทรัพย์พิพาทของศาลเป็นการไม่ชอบ จึงเป็นปัญหาข้อกฎหมายที่ไม่เป็นสาระแก่คดีอันควรได้รับการ วินิจฉัย ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 249 ส่วนเรื่องอายุความที่จำเลยฎีกาว่าจำเลยมิได้ยึดถือครอบครอง บ้านและที่ดินพิพาทแทนโจทก์ จำเลยยังคงครอบครองบ้านและ ที่ดินพิพาทอย่างเป็นเจ้าของตลอดมา จำเลยจึงไม่จำต้องบอกกล่าว เปลี่ยนลักษณะแห่งการยึดถือไปยังโจทก์ คดีโจทก์จึงขาดอายุความ นั้น ก็เป็นการโต้เถียงดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของ ศาลอุทธรณ์ภาค 1 ที่ฟังว่าบ้านและที่ดินพิพาทเป็นของโจทก์ ให้จำเลยอาศัยอยู่เป็นฎีกาในข้อเท็จจริงมิใช่ข้อกฎหมาย ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาจำเลยชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง ค่าคำร้องเป็นพับ
