แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยยื่นคำร้องขอยื่นคำแก้ฎีกา ศาลฎีกามีคำสั่งว่า พิเคราะห์แล้วเห็นว่า พนักงานเดินหมาย กรมบังคับคดี ได้ปิดหมายนัด และสำเนาฎีกาให้จำเลยทราบตามคำสั่งศาลแล้ว ตั้งแต่วันที่ 2 มกราคม 2535 ตามรายงานการเดินหมายฉบับลงวันที่ 3 มกราคม 2535 จำเลยมิได้แก้ฎีกาภายในกำหนด และมิได้โต้แย้งว่าการปิดหมาย มิชอบด้วยกฎหมายประการใด จึงไม่มีเหตุที่จะให้จำเลยยื่น คำแก้ฎีกาได้อีก ยกคำร้อง
จำเลยเห็นว่า จำเลยมิได้มีเจตนาที่จะขาดนัดยื่นคำแก้ฎีกา เหตุที่จำเลยไม่ทราบว่าโจทก์ยื่นฎีกาและไม่ได้รับสำเนาฎีกา เนื่องจากจำเลยได้ย้ายภูมิลำเนาจากที่อยู่เดิม ปรากฏตาม สำเนาทะเบียนบ้านท้ายคำร้อง การส่งหมายนัดและสำเนาฎีกาให้จำเลย จึงเป็นการส่งหมายโดยมิชอบ โปรดอนุญาตให้จำเลยยื่นคำแก้ฎีกาด้วย
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติควบคุมอาคาร พ.ศ. 2522 มาตรา 22,65,69,70 ให้ปรับ 100,000 บาท ในกรณีที่จำเลยไม่ชำระค่าปรับให้จัดการตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 29,30 ถ้ากักขังให้กักขังมีกำหนด 2 ปี
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา (อันดับ 54)
เจ้าพนักงานศาลได้ส่งหมายนัดและสำเนาฎีกาให้แก่จำเลย โดยวิธีปิดหมายเมื่อวันที่ 2 มกราคม 2535(อันดับ 56)
ทนายจำเลยยื่นคำร้องขอยื่นคำแก้ฎีกา ศาลฎีกามีคำสั่งยกคำร้อง ปรากฏตามคำสั่งคำร้องศาลฎีกาที่ 813/2535
จำเลยอุทธรณ์คำสั่งดังกล่าว (อันดับ 62)
คำสั่ง
คำสั่งศาลฎีกาถึงที่สุดแล้ว ให้ยกคำร้อง
