แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของจำเลยเป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายที่ไม่เป็นสาระแก่คดีอันควรได้รับการวินิจฉัย จึงสั่งไม่รับฎีกา
จำเลยเห็นว่า ฎีกาของจำเลยที่ว่า การที่ศาลอุทธรณ์ภาค 1ไม่รับวินิจฉัยอุทธรณ์ของจำเลยจึงเป็นการมิชอบนั้น เป็นปัญหาข้อกฎหมายที่เป็นสาระแก่คดีอันควรได้รับการวินิจฉัย โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
โจทก์ฟ้องขอให้ศาลบังคับจำเลยรับชำระหนี้จากโจทก์และให้จำเลยพร้อมทั้งบริวารออกจากที่ดินของโจทก์
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยรับชำระหนี้จำนวน 10,000 บาทจากโจทก์ ให้จำเลยและบริวารออกไปจากที่ดินของโจทก์
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิจารณาเห็นว่า ที่จำเลยมิได้ยกข้อที่ศาลชั้นต้นดำเนินกระบวนพิจารณาผิดระเบียบขึ้นโต้แย้งคัดค้านต่อศาลจนศาลชั้นต้นมีคำพิพากษาแล้ว จำเลยจึงไม่มีสิทธิอุทธรณ์ในประเด็นนี้ได้ ศาลอุทธรณ์ภาค 1 ไม่รับวินิจฉัยให้ พิพากษายกอุทธรณ์จำเลย
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 53)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 60)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว เห็นว่า ปัญหาว่าโจทก์เสียค่าขึ้นศาลครบถ้วนถูกต้องหรือไม่นั้น จำเลยมิได้ยกขึ้นโต้แย้งคัดค้านต่อศาลก่อนศาลชั้นต้นพิพากษา จึงเป็นข้อที่มิได้ว่ากล่าวกันมาในศาลชั้นต้น ฉะนั้นฎีกาของจำเลยในปัญหาที่ว่า คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 1 ที่ไม่รับวินิจฉัยอุทธรณ์ของจำเลยเกี่ยวกับประเด็นเรื่องการเสียค่าขึ้นศาลดังกล่าวชอบด้วยกฎหมายหรือไม่นั้น จึงไม่เป็นสาระแก่คดีอันควรได้รับการวินิจฉัยศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยชอบแล้ว ให้ยกคำร้องค่าคำร้องเป็นพับ
