แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาจำเลยตามข้อ2.1(1)-(4) ล้วนเป็นปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 ฎีกาข้อ 2.2แม้เป็นปัญหาข้อกฎหมายจำเลยก็ไม่ได้ยกขึ้นมาว่าในศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ก่อนเลย และไม่ต้องด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 195 วรรค 2 จึงไม่รับฎีกาจำเลยจำเลยเห็นว่า ฎีกาข้อ 2.1 เป็นปัญหาข้อกฎหมายว่า คำวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์ไม่ชอบด้วยวิธีพิจารณา เนื่องจากศาลอุทธรณ์ไม่ได้วินิจฉัยประเด็นที่ว่า จำเลยไม่ได้ลงวันที่ที่ออกเช็คจำเลยจะต้องรับผิดหรือไม่ และฎีกาข้อ 2.2 เกี่ยวกับกำหนดโทษที่ลงแก่จำเลยว่าชอบด้วยประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 หรือไม่ก็เป็นปัญหาข้อกฎหมายเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย แม้จำเลยไม่ได้ยกขึ้นว่ากล่าวในศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ ก็ยกขึ้นอ้างในชั้นฎีกาได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 195วรรค 2 โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาด้วย
หมายเหตุ ไม่ปรากฏหลักฐานว่าโจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้วหรือไม่โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3 และประมวลกฎหมายอาญามาตรา 91ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว เห็นว่า คดีมีมูล ให้ประทับฟ้องไว้พิจารณา
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3 จำเลยกระทำความผิดรวม 5 กระทงเรียงกระทงลงโทษ ความผิดตามเช็คเลขที่ 267320 และเช็คเลขที่ 9991492 จำนวนเงินฉบับละ120,000 บาท จำคุกกระทงละ 1 ปี และความผิดตามเช็คเลขที่267318 เช็คเลขที่ 9991491 และเลขที่ 9991490 จำนวนเงินฉบับละ 100,000 บาท จำคุกกระทงละ10 เดือน รวมจำคุก 4 ปี 6 เดือน
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 93)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 95)
คำสั่ง
ฎีกาจำเลยข้อ 2.1 เป็นการโต้แย้งข้อเท็จจริงตามคำวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์ซึ่งฟังว่าจำเลยได้นำเช็คซึ่งมีรายการสมบูรณ์รวมทั้งวันที่ออกเช็คซึ่งจำเลยเป็นผู้สั่งจ่ายมาขายลดแก่โจทก์จึงเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงซึ่งต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาในข้อนี้จึงชอบแล้วส่วนฎีกาข้อ 2.2 อันเป็นปัญหาการลงโทษหลายกระทงตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 แม้จะมิได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วในศาลล่าง ก็เป็นข้อกฎหมายที่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยจำเลยจึงยกขึ้นอ้างได้ในชั้นฎีกา ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 195 วรรคสองประกอบด้วยมาตรา 225 ให้รับฎีกาจำเลยในปัญหาข้อนี้ไว้ดำเนินการต่อไป
