แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า พิเคราะห์ฎีกาของโจทก์แล้ว เห็นว่าเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง และคดีมีทุนทรัพย์ไม่เกิน 200,000 บาท จึงต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 จึงไม่รับฎีกาคืนค่าขึ้นศาลทั้งหมด โจทก์เห็นว่า ฎีกาของโจทก์ไม่ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง เพราะฟ้องโจทก์เป็นคดีฟ้องขอให้ปลดเปลื้อง ทุกข์อันไม่อาจคำนวณเป็นราคาเงินได้ การที่ศาลชั้นต้น ได้มีคำสั่งให้โจทก์ชำระเงินค่าธรรมเนียมศาลในส่วนของที่ดินพิพาทไม่ทำให้กลายเป็นคดีที่มีทุนทรัพย์ไปได้ โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกา ของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไป หมายเหตุ จำเลยได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 93) ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า ที่ดินตามแผนที่พิพาทตามที่โจทก์นำชี้ เป็นที่ดินของโจทก์ ห้ามจำเลยเกี่ยวข้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์ โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 88) โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 91)
คำสั่ง พิเคราะห์แล้ว คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าที่ดินพิพาทตามแผนที่พิพาท เป็นของโจทก์ จำเลยให้การว่าที่ดินพิพาทเป็นของจำเลย เป็นการต่อสู้กรรมสิทธิ์ในที่ดิน เป็นคดีมีทุนทรัพย์ เมื่อราคา ที่ดินที่พิพาทกันไม่เกินสองแสนบาท จึงต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 ศาลอุทธรณ์ ฟังว่าที่ดินพิพาทไม่ใช่ของโจทก์ โจทก์ฎีกาว่าที่ดินพิพาท เป็นของโจทก์ เป็นฎีกาในข้อเท็จจริง ต้องห้ามฎีกาตาม บทบัญญัติของกฎหมายดังกล่าว ที่ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาโจทก์ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
