แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาจำเลย เป็นฎีกาในข้อเท็จจริง เมื่อศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น ให้ลงโทษจำคุก 2 ปี จึงต้องห้ามตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 วรรคแรก ไม่รับฎีกา จำเลยเห็นว่า ฎีกาของจำเลยที่ว่า จำเลยมีความผิดฐาน บุกรุกตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 364 หรือไม่ เป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาต่อไป หมายเหตุ ไม่ปรากฏหลักฐานว่าโจทก์ได้รับสำเนาคำร้อง แล้วหรือไม่ ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 278,295,364,365(1)(3) การกระทำของจำเลย เป็นกรรมเดียวผิดต่อกฎหมายหลายบทต้องลงโทษตามกฎหมาย บทที่มีโทษหนักที่สุดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 90 ลงโทษฐานกระทำอนาจารแก่บุคคลอายุกว่าสิบห้าปีโดยใช้กำลัง ประทุษร้ายตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 278 ให้จำคุก 2 ปี ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืน จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 66) จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 68)
คำสั่ง พิเคราะห์แล้ว ฎีกาของจำเลยข้อ 1 ที่ว่า เมื่อจำเลยเดินออกจากประตูบ้านของผู้เสียหาย ผู้เสียหายกำลังจะปิดประตู จำเลยได้ดึงมือและกอดผู้เสียหายไว้พร้อมกับผลักผู้เสียหายจะให้ เข้าไปในประตูบ้านอีก ผู้เสียหายขัดขืนโดยดันตัวจำเลยไว้ไม่ให้ เข้าไป เพียงเท่านี้มิใช่เป็นการไล่ให้จำเลยออกไป อันจะเป็น ความผิดฐานบุกรุกตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 364 เป็นการฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย ให้รับฎีกาของจำเลยข้อนี้ ไว้พิจารณา ให้ศาลชั้นต้นดำเนินการต่อไป
