แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีนี้จำเลยให้การต่อสู้กรรมสิทธิ์ จึงเป็นคดีมีทุนทรัพย์และได้กำหนด จำนวนทุนทรัพย์ไว้เป็นเงิน 100,000 บาท ตามรายงานกระบวนพิจารณาลงวันที่ 7 ธันวาคม 2535 ดังนี้จำนวนทุนทรัพย์ที่พิพาทกันในชั้นฎีกาไม่เกิน 200,000 บาทจึงต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริง ไม่รับฎีกา
โจทก์เห็นว่า คดีนี้โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยและบริวารออกจากที่ดินของโจทก์จึงเป็นคดีฟ้องขอให้ปลดเปลื้องทุกข์อันไม่อาจ คำนวณเป็นราคาเงินได้ ซึ่งไม่ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 248 วรรคสอง แม้ศาลชั้นต้นจะกำหนดทุนทรัพย์ของที่ดินพิพาทไว้ก็ไม่ทำให้ คดีของโจทก์เป็นคดีมีทุนทรัพย์ขึ้นมาได้ โปรดมีคำสั่งให้ รับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไปด้วย
หมายเหตุ ไม่ปรากฏว่าจำเลยได้รับสำเนาคำร้องหรือไม่
โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยพร้อมทั้งบริวารขนย้ายสิ่งของจำเลย และย้ายออกไปจากที่ดินและบ้านบนที่ดินโฉนดเลขที่ 6540 ตำบลต้าอำเภอเทิง จังหวัดเชียงราย
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา และศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าวเมื่อวันที่ 3 ธันวาคม 2536(อันดับ 60)
โจทก์ยื่นคำร้องนี้เมื่อวันที่ 3 มกราคม 2537(อันดับ 62)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว เห็นว่าศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาใน วันที่ 3 ธันวาคม 2536 ซึ่งเป็นวันที่โจทก์ยื่นฎีกา โจทก์ยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งเมื่อวันที่ 3 มกราคม 2537 เป็นการล่วงพ้นกำหนดเวลาสิบห้าวันนับแต่วันที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 234 ประกอบด้วยมาตรา 247 ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย ยกคำร้องค่าคำร้องให้เป็นพับ
