แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า ฎีกา ทั้งข้อ ก. และ ข. ของจำเลยเป็นฎีกา ในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 และผู้พิพากษาที่นั่งพิจารณาคดีนี้ในศาลชั้นต้น ไม่รับรองให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง จึงไม่รับ ฎีกาจำเลย คืนค่าขึ้นศาลให้จำเลย
จำเลยเห็นว่า ฎีกาของจำเลยข้อ ก. ที่ว่า คำพิพากษาของศาลอุทธรณ์ไม่ชอบตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 240 เป็นปัญหาข้อกฎหมายที่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน โปรดมีคำสั่งรับฎีกาของจำเลยด้วย
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระเงินจำนวน 90,000 บาท พร้อมดอกเบี้ยในอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปี นับตั้งแต่วันฟ้องไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์ คำขออื่นนอกจากนี้ให้ยก ให้โจทก์คืนตู้แช่ไอศครีม พิพาท แก่จำเลยด้วย
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 97)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ โดยมิได้นำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันให้ไว้ต่อศาลชั้นต้น (อันดับ 100)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว เห็นว่าศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับ ฎีกาในวันที่ 20 มิถุนายน 2537 จำเลยยื่นคำร้อง อุทธรณ์คำสั่งเมื่อวันที่ 14 กรกฎาคม 2537 เป็นการล่วงพ้นกำหนดเวลาสิบห้าวันนับแต่วันที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่ง ทั้งมิได้วางเงินหรือหาประกัน สำหรับหนี้ที่จะต้องชำระตามคำพิพากษา คำร้อง ของจำเลยจึงมิชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 234 ประกอบด้วยมาตรา 247 จึงให้ยกคำร้อง ค่าคำร้องเป็นพับ
