แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกาพร้อมกับยื่นคำร้องขอทุเลาการบังคับศาลชั้นต้นสั่งฎีกาว่า พิเคราะห์ฎีกาของจำเลยแล้ว จำเลยอ้างว่าคดีนี้มีค่าเช่าเดือนละ 5,000 บาท ตามคำฟ้องโจทก์หรือ 4,500 บาทตามที่ศาลชั้นต้นฟังมา ซึ่งศาลนี้และศาลอุทธรณ์ฟังยุติแล้วว่าคดีนี้มีค่าเช่าเดือนละ 150 บาท เป็นการเถียงข้อเท็จจริงที่ศาลวินิจฉัยและบิดผันข้อเท็จจริงให้เป็นข้อกฎหมาย ฎีกาของจำเลยจึงเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 จึงมีคำสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยและสั่งคำร้องว่าศาลมีคำสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยแล้วไม่รับคำร้องขอทุเลาการบังคับ
จำเลยเห็นว่า จำเลยไม่ได้ฎีกาขอให้ศาลฎีกาชี้ขาดประเด็นข้อพิพาทแห่งคดีหากแต่ฎีกาขอให้ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าคดีของจำเลยเป็นคดีที่ศาลอุทธรณ์จะต้องรับวินิจฉัย เพราะเป็นคดีฟ้องขับไล่ผู้เช่าออกจากอสังหาริมทรัพย์อันมีค่าเช่าในขณะยื่นคำฟ้องเกินกว่า2,000 บาท ไม่ใช่ค่าเช่าเดือนละ 150 บาท ดังที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยคดีของจำเลยจึงไม่ต้องห้ามอุทธรณ์ขอให้ศาลฎีกาย้อนสำนวนให้ศาลอุทธรณ์พิจารณาพิพากษาใหม่ตามรูปคดี ฎีกาของจำเลยจึงไม่ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 โปรดมีคำสั่งให้ศาลชั้นต้นรับฎีกาและคำร้องขอทุเลาการบังคับของจำเลยด้วย
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยและบริวารขนย้ายออกจากตึกแถวเลขที่ 257/12 ถนนสุขุมวิท 71 แขวงพระโขนง เขตพระโขนงกรุงเทพมหานคร ให้จำเลยส่งมอบตึกแถวในสภาพเรียบร้อย และให้จำเลยใช้ค่าเสียหายให้โจทก์ตั้งแต่วันผิดนัดถึงวันฟ้องเป็นเวลา 14 วันเป็นเงิน 5,000 บาท และหลังจากวันฟ้องอีกเดือนละ 5,000 บาท ไปจนกว่าจำเลยจะส่งมอบตึกแถวคืนให้โจทก์
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยและบริวารขนย้ายออกจากตึกแถวเลขที่ 257/12 ถนนสุขุมวิท 71 แขวงพระโขนง เขตพระโขนงกรุงเทพมหานคร และส่งมอบคืนให้โจทก์ในสภาพเรียบร้อย พร้อมกับใช้ค่าเสียหายเดือนละ 4,500 บาท นับแต่วันที่ 31 สิงหาคม 2527เป็นต้นไปจนกว่าจะส่งมอบตึกแถวดังกล่าวคืนให้แก่โจทก์ ฯลฯ
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิจารณาแล้ว เห็นว่า อุทธรณ์จำเลยเป็นปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามอุทธรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 224 พิพากษายกอุทธรณ์จำเลย
จำเลยฎีกา พร้อมกับยื่นคำร้องขอทุเลาการบังคับ ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 58,57)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ ศาลชั้นต้นมีคำสั่งในวันเดียวกันนั้นว่ารับฎีกาคำสั่งจำเลย ให้จำเลยจัดการนำส่งสำเนาให้โจทก์ภายในวันที่ 14 พฤศจิกายน 2529 หากส่งไม่ได้ให้แถลงมาภายใน 15 วันนับแต่ส่งไม่ได้ (อันดับ 60)
ปรากฏตามรายงานเจ้าหน้าที่ลงวันที่ 19 ธันวาคม 2529 ว่า จำเลยหรือผู้แทนจำเลยไม่มานำส่งหมายนัดสำเนาคำร้องให้โจทก์ภายในเวลาที่ศาลชั้นต้นกำหนดศาลชั้นต้นจึงมีคำสั่งว่า จำเลยไม่จัดการนำส่งสำเนาฎีกาคำสั่งให้โจทก์ภายในวันที่ศาลกำหนดโดยศาลมีคำสั่งในวันเดียวกับที่จำเลยยื่นโดยเวลาล่วงพ้นมา 1 เดือนเศษแล้วจึงให้ส่งสำนวนคดีนี้ไปศาลฎีกา (อันดับ 62)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว จำเลยยื่นคำร้องวันที่ 30 ตุลาคม 2529ศาลชั้นต้นมีคำสั่งในวันเดียวกัน ให้จำเลยจัดการส่งสำเนาให้โจทก์ภายในวันที่ 14 พฤศจิกายน 2529 จำเลยเพิกเฉยไม่ปฏิบัติตามที่ศาลชั้นต้นกำหนด ถือว่า จำเลยทิ้งคำร้องตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 174(2) ให้จำหน่ายคำร้องของจำเลย
