แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า อุทธรณ์ของจำเลยเป็นปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามอุทธรณ์ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 54 จึงไม่รับจำเลยเห็นว่า อุทธรณ์ของจำเลยทุกประเด็นเป็นปัญหาข้อกฎหมายโปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของจำเลยไว้พิจารณาด้วย
หมายเหตุ ศาลแรงงานกลางแจ้งให้ผู้รับมอบอำนาจและผู้แทนโจทก์ทั้ง 4 ทราบคำร้องโดยวิธีประกาศหน้าศาล (อันดับ 54)
คดีทั้ง 4 สำนวนนี้ ศาลแรงงานกลางรวมการพิจารณาพิพากษาเข้าด้วยกันโดยให้เรียกโจทก์ในสำนวนแรกว่า โจทก์ที่ 1 และเรียกโจทก์สำนวนถัดไปว่า โจทก์ที่ 2 ถึงโจทก์ที่ 4 ตามลำดับ ส่วนจำเลยทั้ง 4 สำนวนเป็นบุคคลเดียวกัน
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าให้โจทก์ที่ 1 จำนวน 960 บาท จ่ายค่าสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าให้โจทก์ที่ 2 จำนวน 1,248 บาท และค่าจ้างที่ค้างอีก780 บาท รวมเป็นเงิน 2,028 บาท จ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าให้โจทก์ที่ 3 จำนวน 1,248 บาท และคืนเงินประกันอีก 500 บาทรวมเป็นเงิน 1,748 บาท จ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าให้โจทก์ที่ 4 จำนวน 2,026.66 บาท คำขออื่นของโจทก์นอกจากนี้ให้ยก
จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งดังกล่าว(อันดับ 45)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 48)
คำสั่ง
อุทธรณ์ของจำเลยที่หยิบยกคำเบิกความของโจทก์แต่ละคนขึ้นอ้างเพื่อแสดงว่าโจทก์แต่ละคนเข้าทำงานตั้งแต่เมื่อใด อัตราค่าจ้างเดือนละเท่าใด แล้วสรุปว่าตามคำเบิกความดังกล่าวแสดงว่า โจทก์ยังเป็นลูกจ้างทดลองงาน โจทก์ทั้งสี่จึงเป็นลูกจ้างชั่วคราวไม่ได้เป็นลูกจ้างประจำก็ดี อุทธรณ์ที่ว่า ใครสั่งให้โจทก์หยุดงานก็ดีล้วนแต่เป็นอุทธรณ์ที่โต้เถียงดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของศาลแรงงานกลางที่ฟังว่า โจทก์ทั้งสี่เป็นลูกจ้างประจำของจำเลยและนางสุภาพ อักษรสว่าง ผู้ควบคุมร้านของจำเลยและมีอำนาจสั่งแทนจำเลย เป็นผู้สั่งอนุญาตให้โจทก์หยุดงานได้ จึงเป็นการอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงที่ต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 54ศาลแรงงานกลางสั่งไม่รับอุทธรณ์ของจำเลยชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
