แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ที่ 1 ที่ 2 ที่ 4 ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า พิเคราะห์แล้วเห็นว่า ฎีกาของโจทก์ที่ 1 ที่ 2 ที่ 4 เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงซึ่งต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคสองจึงไม่รับฎีกา คืนค่าขึ้นศาลชั้นฎีกาทั้งหมดให้แก่โจทก์ที่ 1ที่ 2 ที่ 4 โจทก์ที่ 1 ที่ 2 ที่ 4 เห็นว่า อุทธรณ์ของโจทก์ที่ 1 ที่ 2 ที่ 4 ที่ว่า สัญญาเช่าระหว่างโจทก์ทั้งสี่และ จำเลยทั้งสองมิได้เป็นสัญญาต่างตอบแทนพิเศษยิ่งกว่าสัญญาเช่า ธรรมดานั้น เป็นปัญหาข้อกฎหมาย ศาลอุทธรณ์พิพากษายกอุทธรณ์ ของโจทก์ที่ 1 ที่ 2 ที่ 4 เนื่องจากเป็นปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ไม่ชอบด้วยกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ที่ 1 ที่ 2 ที่ 4 ไว้พิจารณาต่อไป หมายเหตุ จำเลยทั้งสองแถลงคัดค้าน (อันดับ 99) โจทก์ทั้งสี่ฟ้องและแก้ไขคำฟ้องขอให้บังคับจำเลยทั้งสอง รื้อถอนสิ่งปลูกสร้างและขนย้ายทรัพย์สินและบริวาร ออกไปจากที่ดินของโจทก์ทั้งสี่ และใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ทั้งสี่ เดือนละ 4,000 บาท นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะขนย้ายเสร็จสิ้น ศาลชั้นต้นไม่รับฟ้องโจทก์ที่ 3 เพราะผู้พิทักษ์ของโจทก์ที่ 3 ไม่มีอำนาจฟ้องคดีแทนโจทก์ที่ 3 ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายกอุทธรณ์โจทก์ที่ 1 ที่ 2 และที่ 4 โจทก์ที่ 1 ที่ 2 ที่ 4 ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 96) โจทก์ที่ 1 ที่ 2 ที่ 4 จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 97)
คำสั่ง พิเคราะห์แล้ว ฎีกาข้อ 3.1 ของโจทก์ที่ 1 ที่ 2 ที่ 4 ที่ว่า ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า เงินค่าหน้าดินจำนวน 100,000 บาท ที่จำเลยทั้งสองจ่ายให้แก่โจทก์ที่ 1 ที่ 2 ที่ 4 เป็นเงินกินเปล่าก็ดี บ้านและอาคารที่จอดรถให้เช่า จำเลยทั้งสองปลูกบ้านขึ้นเพื่อประโยชน์ทางการค้าของจำเลย ทั้งสองก็ดี และที่จำเลยทั้งสองจะยกกรรมสิทธิ์ในสิ่งปลูกสร้าง ทั้งหมดให้แก่โจทก์ที่ 1 ที่ 2 และที่ 4 เป็นเพียงคำเสนอ ฝ่ายเดียวของจำเลยทั้งสองก็ดี ล้วนไม่ทำให้สัญญาเช่า ระหว่างโจทก์ที่ 1 ที่ 2 ที่ 4 กับจำเลยทั้งสองเป็นสัญญา ต่างตอบแทนยิ่งกว่าการเช่าธรรมดาไปได้ เป็นการโต้แย้ง ดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของศาลชั้นต้น จึงเป็นปัญหา ข้อเท็จจริง เป็นคำวินิจฉัยที่คลาดเคลื่อนต่อบทบัญญัติ ของกฎหมายนั้น เป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย จึงให้รับเฉพาะ ข้อที่กล่าวนี้ไว้ ให้ศาลชั้นต้นดำเนินการต่อไป
