แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นให้ยกฟ้อง คดีโจทก์ต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 จึงไม่รับฎีกาของโจทก์
โจทก์เห็นว่า โจทก์ฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย และน่าจะได้ รับการวินิจฉัยจากศาลฎีกา โดยเฉพาะคดีนี้ศาลชั้นต้นยกฟ้อง ก่อนไต่สวนมูลฟ้อง อ้างเหตุผลอย่างหนึ่งแต่ศาลอุทธรณ์อ้างเหตุผล ข้อกฎหมายอีกอย่างหนึ่งไม่เหมือนกัน แสดงว่าศาลชั้นต้นกับ ศาลอุทธรณ์มีความเห็นไม่ตรงกันในปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่ง รับฎีกาของโจทก์ด้วย
หมายเหตุ ไม่ปรากฏว่าจำเลยทั้งสองได้รับสำเนาคำร้อง
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสอง ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 177,83,84 และ 91
ศาลชั้นต้นตรวจฟ้องแล้วเห็นว่าฟ้องโจทก์ไม่เข้าองค์ประกอบ ความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 177 ประกอบประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158 พิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 15)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 16)
คำสั่ง
คดีนี้ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์คดีโจทก์ต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 220 ที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของโจทก์นั้นชอบแล้วให้ยกคำร้อง
