แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของโจทก์ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220จึงไม่รับฎีกา
โจทก์เห็นว่า ตามมาตรา 220 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ระบุว่า ห้ามมิให้คู่ความฎีกาในคดีซึ่งศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ยกฟ้องโจทก์โดยอาศัยข้อเท็จจริงแต่คดีนี้ยังไม่มีการวินิจฉัยในข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายเลย เพียงแต่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฟ้องและศาลอุทธรณ์มีคำพิพากษาให้ยกฟ้องเท่านั้น โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไปด้วย
หมายเหตุ จำเลยได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 19)
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 352
ศาลชั้นต้นตรวจฟ้องแล้ว มีคำสั่งว่าคดีที่โจทก์อ้างเป็นคดีแพ่งหมายเลขแดงที่ 622/2530 โจทก์ฟ้องให้จำเลยชำระเงินค่าเช่าซื้อที่ค้างชำระทั้งหมดคือราคารถ ไม่ได้เรียกเอาตัวรถ เป็นการบังคับทางแพ่งไปแล้ว ฟ้องคดีนี้ก็เช่นเดียวกันเป็นมูลทางแพ่ง ไม่เป็นคดีอาญา ไม่รับฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 16)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 17)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีโจทก์ต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 ที่แก้ไขแล้วศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาโจทก์ชอบแล้วให้ยกคำร้อง
