แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า รับฎีกาเฉพาะความผิดฐานพยายามฆ่าผู้อื่น ส่วนความผิดฐานมีและพาอาวุธปืนไปในทางสาธารณะนั้น ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น จำเลยฎีกาขอให้ศาลรอการลงโทษเป็นฎีกาในข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 219 จึงไม่รับ
จำเลยเห็นว่า ศาลอุทธรณ์มิได้พิพากษาถึงรายละเอียดสภาพความผิดและสิ่งแวดล้อมหรือเหตุอื่นอันควรปราณีแก่จำเลย ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 56 ที่จำเลยฎีกาขอให้รอการลงโทษในข้อหาฐานมีและพาอาวุธปืนนั้นเป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายอันควรได้รับการวินิจฉัยจากศาลฎีกาโปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 80)
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288,80 จำคุก 10 ปี จำเลยมอบตัวต่อเจ้าหน้าที่ ลดโทษให้หนึ่งในสามคงจำคุก 6 ปี 8 เดือน ลงโทษตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯมาตรา 7,72 วรรคสาม จำคุก 6 เดือน และตามมาตรา 8 ทวิ,72 ทวิ วรรคสอง จำคุก 6 เดือน รวมจำคุก 1 ปี จำเลยให้การรับสารภาพตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจำคุก 6 เดือนรวมจำคุกจำเลย 7 ปี 2 เดือน
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาบางข้อดังกล่าว(อันดับ 77)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 80)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้วเห็นว่า ฎีกาของจำเลยเป็นการโต้แย้งดุลพินิจของศาลอุทธรณ์ในการที่จะรอการลงโทษจำเลยในข้อหาที่จำเลยได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ หรือไม่ จึงเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
