แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยทั้งสองฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ศาลชั้นต้นไม่มีอำนาจให้ขยายระยะเวลาวางเงินค่าธรรมเนียมตามคำสั่งศาลอุทธรณ์ได้คำสั่งศาลอุทธรณ์เป็นที่สุดตามนัยคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 960/2520จึงไม่รับฎีกาของจำเลยทั้งสอง
จำเลยทั้งสองเห็นว่า คำสั่งของศาลอุทธรณ์ที่ไม่อนุญาตให้ขยายเวลาวางเงินค่าธรรมเนียมยังไม่ถึงที่สุด จำเลยทั้งสองสามารถฎีกาได้ เพราะเหตุว่า เป็นการฎีกาในเรื่องการขอขยายเวลาวางเงินค่าธรรมเนียมศาลเท่านั้น มิใช่เป็นการฎีกาในเนื้อหาของการขออุทธรณ์อย่างคนอนาถา และถึงแม้ศาลอุทธรณ์จะไม่อนุญาตให้จำเลยอุทธรณ์อย่างคนอนาถาก็ตาม แต่คดีก็ยังอยู่ในระหว่างการดำเนินการเกี่ยวกับการขอขยายเวลาวางเงินค่าธรรมเนียมอยู่ การที่ศาลชั้นต้นสั่งเลยไปถึงว่า ไม่รับอุทธรณ์ของจำเลยทั้งสองด้วยนั้นจึงไม่ชอบจำเลยทั้งสองไม่มีเจตนาจะประวิงคดีแต่ประการใด โปรดมีคำสั่งรับฎีกาของจำเลยทั้งสองไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ ทนายโจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 120)
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชำระเงินตามเช็คพร้อมดอกเบี้ยรวม 349,313.88 บาท แก่โจทก์ ให้จำเลยทั้งสองชำระดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีจากต้นเงินตามเช็คจำนวน327,000 บาท นับถัดจากวันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระแก่โจทก์เสร็จสิ้น
จำเลยทั้งสองอุทธรณ์ลงวันที่ 1 กุมภาพันธ์ 2531 พร้อมกับยื่นคำร้องขออุทธรณ์อย่างคนอนาถา ศาลชั้นต้นไต่สวนคำร้องแล้ว มีคำสั่งไม่อนุญาตให้จำเลยทั้งสองอุทธรณ์อย่างคนอนาถา (อันดับ 56,55,72)
จำเลยทั้งสองอุทธรณ์คำสั่ง
ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งไม่อนุญาต ให้ยกคำร้องอุทธรณ์คำสั่งของจำเลยทั้งสอง หากติดใจอุทธรณ์คำพิพากษาศาลชั้นต้น ก็ให้จำเลยทั้งสองนำเงินค่าธรรมเนียมมาชำระต่อศาลชั้นต้นภายใน 15 วันนับแต่วันทราบคำสั่ง (อันดับ 88)
จำเลยทั้งสองยื่นคำร้องขอขยายเวลาวางเงินค่าธรรมเนียมศาลศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า พิเคราะห์เหตุผลตามคำร้องแล้วเป็นเรื่องที่เลื่อนลอยไม่อนุญาต ให้ยกคำร้อง (อันดับ 94)
จำเลยทั้งสองอุทธรณ์คำสั่ง
ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งว่า พฤติการณ์ของจำเลยทั้งสองเป็นการประวิงคดี ไม่มีเหตุที่จะอนุญาตให้ขยายระยะเวลาต่อไปอีกให้ยกคำร้อง (อันดับ 109)
จำเลยทั้งสองฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าวและสั่งไม่รับอุทธรณ์ของจำเลยทั้งสอง ฉบับลงวันที่ 1 กุมภาพันธ์2531 ด้วย (อันดับ 113,116)
จำเลยทั้งสองจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 117)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว เห็นว่าการที่ศาลอุทธรณ์ไม่อนุญาตให้ขยายเวลานำค่าธรรมเนียมมาชำระออกไปอีกก็เป็นเรื่องที่ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งต่อเนื่องจากคำสั่งไม่อนุญาตให้จำเลยทั้งสองอุทธรณ์อย่างคนอนาถาคำสั่งของศาลอุทธรณ์จึงเป็นที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 156 วรรคท้าย ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาชอบแล้ว ยกคำร้อง
