แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของจำเลยเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามตามกฎหมาย จึงไม่รับฎีกา จำเลยเห็นว่า ฎีกาของจำเลยเป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายที่เป็นสาระแก่คดีสมควรได้รับการพิจารณาจากศาลฎีกาโปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาต่อไป หมายเหตุ ไม่ปรากฏหลักฐานว่าโจทก์ได้รับสำเนาคำร้อง แล้วหรือไม่ ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติ ว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2534 มาตรา 4 เรียงกระทงลงโทษ ให้จำคุกกระทงละ 2 เดือน รวมให้จำคุก 4 เดือน ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 71) จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 72)
คำสั่ง คดีนี้ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ฎีกาของจำเลยที่ว่าหนังสือกู้เงินเอกสารหมาย จ.10 ทำขึ้นหลังจากจำเลยออกเช็คพิพาททั้งสองฉบับให้แก่นางสาววาณีแล้ว หนังสือกู้เงินดังกล่าวไม่ได้ทำต่อหน้าจำเลย การขีดฆ่าในหนังสือกู้เงินดังกล่าวจำเลยไม่มีส่วนรู้เห็น จำเลยออกเช็คพิพาททั้งสองฉบับเป็นประกันหนี้เงินกู้ยืมให้นางสาววาณีก่อนที่จะลงชื่อในหนังสือกู้เงิน เอกสารหมาย จ.10 เป็นการโต้แย้งดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของศาลอุทธรณ์ และฎีกาของจำเลยที่ขอให้รอการลงโทษนั้นก็เป็นการโต้แย้งดุลพินิจในการลงโทษ ของศาลอุทธรณ์ซึ่งล้วนแต่เป็นปัญหาข้อเท็จจริงทั้งสิ้นที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยนั้นชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
