แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า รับฎีกาของโจทก์เฉพาะปัญหาข้อกฎหมาย
โจทก์เห็นว่า คดีนี้ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์ในปัญหาข้อเท็จจริง แต่ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์ในปัญหาข้อกฎหมายจึงไม่ต้องห้ามมิให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 โจทก์จึงฎีกาคดีนี้ในปัญหาข้อเท็จจริงได้ โปรดมีคำสั่งแก้คำสั่งของศาลชั้นต้น โดยให้รับฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงของโจทก์ไว้พิจารณาพิพากษาด้วย
หมายเหตุ จำเลยได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 52 แผ่นที่ 2)
โจทก์ฟ้องและแก้ฟ้อง ขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว เห็นว่าคดีโจทก์มีมูลให้ประทับฟ้องไว้พิจารณา
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 49)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 51)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว เห็นว่าที่ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์โดยวินิจฉัยว่าจำเลยไม่ได้ลงวันที่สั่งจ่ายเช็ค จึงไม่มีวันที่ผู้ออกเช็คกระทำความผิด จำเลยจึงไม่มีความผิดนั้น เป็นการพิพากษายกฟ้องโดยอาศัยข้อเท็จจริง ที่ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงของโจทก์จึงชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง ค่าคำร้องเป็นพับ
