แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของจำเลยเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงที่บิดผันให้เป็นปัญหาข้อกฎหมาย ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 จึงมีคำสั่งไม่รับฎีกาจำเลยเห็นว่า ฎีกาของจำเลยเป็นปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยไว้วินิจฉัยต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 390 พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522 มาตรา 43,157 ลงโทษบทหนักตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 390 จำคุก 1 เดือน ปรับ 1,000 บาท โทษจำคุกให้รอไว้มีกำหนด 1 ปี
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 88)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 89,90)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว จำเลยฎีกาว่าข้อเท็จจริงตามทางพิจารณาแตกต่างจากคำฟ้อง แต่ปรากฏว่าข้อเท็จจริงตามทางพิจารณามิได้แตกต่างจากฟ้องตามที่จำเลยฎีกา จึงเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยชอบแล้ว ยกคำร้อง
