แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า รับอุทธรณ์ของจำเลยเฉพาะอุทธรณ์ข้อ 4 ส่วนอุทธรณ์ข้อ 3 เป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงต้องห้าม จึงไม่รับ
จำเลยเห็นว่า อุทธรณ์ข้อ 3 เป็นอุทธรณ์โต้แย้งคัดค้านการตีความข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานของบริษัทจำเลยว่า ศาลแรงงานกลางตีความข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานของจำเลยคลาดเคลื่อนไป จึงเป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของจำเลยไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ที่ 2 แถลงคัดค้าน (อันดับ 42)
คดีนี้ ศาลแรงงานกลางสั่งรวมการพิจารณาพิพากษาเข้ากับคดีหมายเลขแดงที่ 1783/2532 ของศาลแรงงานกลาง โดยให้เรียกโจทก์ในคดีนี้ว่า โจทก์ที่ 2 ถ้อยคำสำนวนรวมอยู่ในคดีหมายเลขแดงที่ 1783/2532
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้ยกฟ้องของโจทก์ที่ 1 และให้จำเลยจ่ายค่าชดเชยให้โจทก์ที่ 2 จำนวน 13,140 บาท
จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งรับอุทธรณ์บางข้อและไม่รับบางข้อดังกล่าว (อันดับ 35)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 38)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว อุทธรณ์ของจำเลยข้อ 3 เป็นเรื่องที่ขอให้ศาลแปลข้อบังคับของจำเลย เรื่องระเบียบการทำงานของลูกจ้าง ข้อ 23ว่า การที่โจทก์ลาป่วยเกิน 30 วันใน 1 ปีแล้ว ต่อมามีการลาป่วยตั้งแต่ 3 วันขึ้นไปอีกจะต้องนำใบรับรองแพทย์แนบเป็นหลักฐานพร้อมใบลาด้วยหรือไม่ เป็นปัญหาข้อกฎหมาย ให้รับอุทธรณ์ของจำเลยในข้อนี้ไว้ ให้ศาลแรงงานกลางดำเนินการต่อไปแล้วส่งสำนวนคืนศาลฎีกา
