แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของจำเลยเป็นการฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคสอง จึงไม่รับฎีกาของจำเลย
จำเลยทั้งสามเห็นว่า การที่จะรับฎีกาหรือไม่นั้นต้องแยกพิจารณาคนละส่วนจำเลยฎีกาขอให้ศาลฎีกาบังคับให้โจทก์ปฏิบัติตามฟ้องแย้งซึ่งฟ้องแย้งของจำเลยไม่ต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริง เพราะเป็นคดีฟ้องขอให้ปลดเปลื้องทุกข์อันไม่อาจคำนวณเป็นราคาเงินได้ โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยทั้งสามไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยทั้งสามและบริวารออกจากบ้านพิพาทและขนย้ายทรัพย์สินออกไป กับให้ร่วมกันใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ในอัตราเดือนละ 1,000 บาท นับตั้งแต่วันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะขนย้ายออกไปจำเลยให้การและฟ้องแย้งขอให้พิพากษาให้โจทก์จดทะเบียนสิทธิอาศัยในบ้านพิพาทให้จำเลยที่ 1 และบริวารมีสิทธิอาศัยตลอดชีวิตให้จำเลยที่ 2 ที่ 3 และบริวารมีสิทธิอาศัยได้ 30 ปีนับแต่พ.ศ. 2515 หากโจทก์ไม่ปฏิบัติตามให้ถือเอาคำพิพากษาเป็นการแสดงเจตนาแทน และห้ามโจทก์โอนกรรมสิทธิ์บ้านพิพาท และที่ดินให้แก่บุคคลภายนอกจนกว่าสิทธิอาศัยของจำเลยทั้งสามจะสิ้นไป
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสามและบริวารขนย้ายทรัพย์สินทั้งหมดออกไปจากบ้านเลขที่ 793 ซอยพิบูลย์อุปถัมภ์ ถนนลาดพร้าวเขตห้วยขวาง กรุงเทพมหานคร และให้จำเลยร่วมกันชำระเงินในอัตราเดือนละ 1,000 บาทนับแต่วันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจำเลยและบริวารจะขนย้ายทรัพย์สินออกจากบ้านพิพาท ให้ยกฟ้องแย้งของจำเลยทั้งสาม
จำเลยทั้งสามอุทธรณ์ ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับ อ้างว่าต้องห้ามอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง
จำเลยทั้งสามยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่ง
ศาลอุทธรณ์สั่งว่า พิเคราะห์แล้วคดีนี้จำเลยทั้งสามอุทธรณ์คำสั่งศาลชั้นต้นเฉพาะส่วนที่ไม่รับอุทธรณ์ตามฟ้องแย้งของจำเลยทั้งสามเท่านั้น เห็นว่าคดีที่จำเลยทั้งสามฟ้องแย้งเป็นคดีฟ้องขอให้ปลดเปลื้องทุกข์อันไม่อาจคำนวณเป็นราคาเงินได้ ไม่ต้องห้ามอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง จึงให้รับอุทธรณ์ส่วนนี้ไว้พิจารณาต่อไป
ศาลอุทธรณ์พิจารณาแล้ว พิพากษายืน
จำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว(อันดับ 121)
จำเลยทั้งสามจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 123)
คำสั่ง
เป็นคดีฟ้องขับไล่ผู้อาศัยออกจากอสังหาริมทรัพย์อันอาจให้เช่าได้ไม่เกินเดือนละสองพันบาท แม้จำเลยฟ้องแย้งอ้างว่ามีสัญญาต่างตอบแทน ขอให้บังคับโจทก์จดทะเบียนสิทธิอาศัยให้แก่จำเลยก็ไม่ต้องด้วยข้อยกเว้นตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 224 ที่ให้อุทธรณ์ในข้อเท็จจริงได้ จำเลยอุทธรณ์ว่ามีสัญญาต่างตอบแทน เป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงต้องห้ามศาลอุทธรณ์รับวินิจฉัยให้เป็นการไม่ชอบ เมื่อศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จำเลยฎีกาอีกว่ามีสัญญาต่างตอบแทน ถือว่าเป็นข้อที่มิได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วในศาลอุทธรณ์ ต้องห้ามฎีกาตาม มาตรา 249 ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาศาลฎีกาเห็นพ้องด้วยในผล ยกคำร้อง
