แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์ โดยอาศัยข้อเท็จจริง ฎีกาของโจทก์จึงต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 จึงไม่รับโจทก์เห็นว่า คดีนี้ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์โดยอาศัยข้อกฎหมายและฎีกาของโจทก์เป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายด้วยจึงไม่ต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220โปรดสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ จำเลยที่ 1 ถึงที่ 4 ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว(อันดับ 55 แผ่นที่ 3 ที่ 5 ที่ 7 และที่ 9)
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยที่ 1 ถึงที่ 4 ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 83,84,91,175,200,157,326,328 และมาตรา 332 ฯลฯ
ศาลชั้นต้นนัดไต่สวนมูลฟ้อง แต่เมื่อถึงวันนัด ศาลชั้นต้นเห็นว่าคดีพอวินิจฉัยได้ ให้งดการไต่สวนมูลฟ้อง แล้วพิพากษายกฟ้องศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 50)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 51)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีนี้ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้ยกฟ้องโดยวินิจฉัยว่าการกระทำของจำเลยตามคำบรรยายฟ้องไม่เป็นความผิดตามที่โจทก์ขอให้ลงโทษ เป็นการวินิจฉัยความผิดจึงเป็นปัญหาข้อกฎหมาย ไม่ต้องห้ามฎีกาให้รับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไป
