คำสั่งคำร้องที่ 140/2537

แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา

ย่อสั้น

ความว่า จำเลยทั้งสี่ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า พิเคราะห์ฎีกาของจำเลยทั้งสี่แล้วเห็นว่าเป็นฎีกา ข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 จึงไม่รับฎีกาของจำเลยทั้งสี่
จำเลยทั้งสี่เห็นว่า ฎีกาของจำเลยทั้งสี่ ข้อ 3 และข้อ 4เป็น ปัญหาข้อกฎหมายและข้อเท็จจริง ประกอบกับคดีนี้ เป็นคดีมีทุนทรัพย์ และมีคำขอให้ปลดเปลื้องทุกข์ อันไม่อาจคำนวณเป็นราคาเงินได้รวมกันจึงไม่ต้อง ห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงโปรดมีคำสั่งรับฎีกา ของจำเลยทั้งสี่ด้วย
หมายเหตุ ไม่ปรากฏว่าโจทก์ทั้งสองได้รับสำเนาคำร้องแล้วหรือไม่
โจทก์ทั้งสองฟ้องขอให้ศาลพิพากษาว่าที่ดินพิพาทเป็นของโจทก์ ทั้งสอง ให้จำเลยทั้งสี่ออกไปจากที่พิพาทและร่วมกันใช้ค่าสินไหมทดแทนให้โจทก์
ระหว่างการพิจารณาของศาลชั้นต้น จำเลยที่ 2ถึงแก่กรรมจำเลยที่ 3ยื่นคำร้องขอเข้าเป็นคู่ความแทนที่จำเลยที่ 2 ผู้มรณะ ศาลชั้นต้นมีคำสั่งอนุญาต
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยที่ 1 ที่ 4 และที่ 3ในฐานะส่วนตัวและในฐานะผู้รับมรดกความแทนที่จำเลยที่ 2ผู้มรณะ พร้อมด้วยบริวารออกไปจากที่พิพาท ซึ่งเป็นที่ดินของโจทก์ทั้งสอง พร้อมทั้งให้รื้อถอน เอาต้นอ้อย และทำที่ดินให้อยู่ในสภาพเดิมกับให้ร่วมกันใช้ค่าเสียหายปีละ 100 บาทนับแต่ปี พ.ศ. 2531 จนกว่าจำเลยที่ 1 ที่ 3 ที่ 4 และบริวารจะออกไปจากที่พิพาท
ระหว่างการพิจารณาของศาลอุทธรณ์ โจทก์ที่ 1 ถึงแก่กรรม โจทก์ที่ 2 ยื่นคำร้องขอเข้าเป็นคู่ความแทนที่ โจทก์ที่ 1 ผู้มรณะ ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งอนุญาต
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยทั้งสี่ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 124)
จำเลยทั้งสี่จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 127)

คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีนี้โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยทั้งสี่ออกจาก อสังหาริมทรัพย์จำเลยให้การต่อสู้กรรมสิทธิ์ จึงเป็นคดีมีทุนทรัพย์ เมื่อราคาทรัพย์สินหรือจำนวน ทุนทรัพย์ที่พิพาทในชั้นฎีกาไม่เกิน สองแสนบาท จึงต้องห้าม มิให้ฎีกาในข้อเท็จจริงตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคหนึ่งฎีกาของ จำเลยทั้งสี่ที่ว่า ที่พิพาทอยู่ในเขตที่ดินของจำเลยทั้ง สี่ จำเลยทั้งสี่ได้กรรมสิทธิ์โดยการ ครอบครองปรปักษ์เป็นการโต้เถียงที่ศาลล่างทั้งสองรับฟัง มาว่าที่พิพาทอยู่ในเขตที่ดินตามโฉนดของโจทก์ จำเลยทั้งสี่ไม่ได้กรรมสิทธิ์โดยการครอบครองปรปักษ์ เป็นฎีกาใน ข้อเท็จจริง ส่วนที่จำเลยทั้งสี่ฎีกาว่า จำเลยไม่ได้บุกรุก และโจทก์ ฟ้องคดีเกินหนึ่งปีคดีขาดอายุความ นั้นเป็นฎีกาในข้อเท็จจริงเพื่อ นำไป สู่ปัญหาข้อกฎหมายว่าคดีโจทก์ขาดอายุความหรือไม่ จึงเป็น ฎีกาในปัญหาข้อเท็จ จริงเช่นเดียวกัน ต้องห้าม มิให้ฎีกาตาม บทกฎหมายดังกล่าวข้างต้น ที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่ง ไม่รับฎีกาของ จำเลยทั้งสี่ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง

Share