แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ที่ 5 ที่ 7 ที่ 8 ที่ 10 ที่ 12 ถึงที่ 15 และที่ 17 อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า ค่าจ้างหรือประโยชน์อื่นใดในระหว่างปิดงานนั้น เป็นค่าเสียหายซึ่งเป็นดุลพินิจของศาล ต้องห้ามอุทธรณ์เพราะเป็นปัญหาข้อเท็จจริง จึงไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์
โจทก์ทั้งเก้าเห็นว่า โจทก์ทั้งเก้าอุทธรณ์ว่าศาลแรงงานกลางพิพากษาไม่ตรงกับประเด็นแห่งคดี เป็นการบอกฟ้อง นอกสำนวน ไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 142 และพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 52โดยโจทก์ทั้งเก้ามิได้ฟ้องเรียกค่าเสียหาย หากฟ้องขอให้บังคับจำเลยให้ชำระค่าจ้าง ค่าครองชีพ เบี้ยขยัน โบนัส ค่าพักผ่อนประจำปีและเงินช่วยเหลือการพบปะสังสรรค์ ปี 2528 คนละ 200 บาทให้กับโจทก์ทั้งเก้าตามสัญญาจ้างและข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้างแต่ศาลแรงงานกลางกลับพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าเสียหายให้โจทก์ทั้งเก้า ซึ่งปัญหาที่ว่าศาลแรงงานกลางวินิจฉัยประเด็นข้อพิพาทตรงกับประเด็นแห่งคดีหรือไม่ วินิจฉัยนอกฟ้อง นอกสำนวนหรือไม่เป็นข้อกฎหมายโปรดกลับคำสั่งของศาลแรงงานกลาง ให้รับอุทธรณ์ของโจทก์ทั้งเก้าไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ ทนายจำเลยยื่นคำร้องคัดค้าน (อันดับ 111)
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าเสียหายในระหว่างปิดงานให้โจทก์ที่ 5 ที่ 7 ที่ 8 ที่ 10 ที่ 12 ถึงที่ 15 และที่ 17จำนวน 22,000 บาท,20,000 บาท,21,500 บาท,23,000 บาท,18,000 บาท,14,000 บาท,16,000 บาท,14,000 บาท และ 13,500 บาทตามลำดับ คำขอนอกจากนี้ให้ยก
โจทก์ที่ 5 ที่ 7 ที่ 8 ที่ 10 ที่ 12 ถึงที่ 15 และที่ 17อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ดังกล่าว (อันดับ 104)
ทนายโจทก์ที่ 5 ที่ 7 ที่ 8 ที่ 10 ที่ 12 ถึงที่ 15 และที่ 17จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 106)
คำสั่ง
อุทธรณ์ของโจทก์ที่ 5 ที่ 7 ที่ 8 ที่ 10 ที่ 12 ถึงที่ 15และที่ 17 กล่าวอ้างว่าศาลแรงงานกลางมิได้พิพากษาตามประเด็นที่กำหนดว่า โจทก์มีสิทธิได้รับค่าจ้าง ค่าครองชีพ เบี้ยขยันโบนัส ค่าวันหยุดพักผ่อนประจำปี และเงินช่วยเหลือสังสรรปีพ.ศ. 2528 จากจำเลยหรือไม่ แต่กลับพิพากษาให้จำเลยชดใช้ค่าเสียหายซึ่งนอกประเด็น และเมื่อคำนวณตามรายการต่าง ๆ ดังกล่าวแล้วโจทก์แต่ละคนจะได้รับมากกว่าที่ศาลแรงงานกลางกำหนด พิเคราะห์แล้วศาลแรงงานกลางได้วินิจฉัยประเด็นดังกล่าว โดยเรียกรวมเป็นค่าเสียหาย และได้พิจารณาพยานหลักฐานต่าง ๆ แล้วจึงได้กำหนดให้เป็นเงินจำนวนหนึ่ง ดังนี้ จึงเป็นเรื่องโต้แย้งดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐาน และกำหนดจำนวนเงินที่จำเลยจะต้องชดใช้แก่โจทก์อันเป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง ที่ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์ จึงชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
