แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องยืนตามศาลชั้นต้นโดยฟังข้อเท็จจริงต่างกันนั้น หาใช่เป็นเรื่องที่ศาลอุทธรณ์ฟังพยานผิดไปจากพยานหลักฐานในท้องสำนวนไม่ที่โจทก์ฎีกาคัดค้านในข้อนี้จึงเป็นการโต้เถียงข้อเท็จจริงไม่ใช่ปัญหาข้อกฎหมาย สำหรับฎีกาโจทก์ในข้อที่ว่า การกระทำของจำเลยเป็นความผิดทางอาญาฐานยักยอก มิใช่เป็นเรื่องผิดสัญญาทางแพ่งดังที่ศาลล่างทั้งสองวินิจฉัย ก็เท่ากับฎีกาให้นำข้อเท็จจริงที่จำเลยทำผิดสัญญาทางแพ่งมาลงโทษจำเลยในทางอาญาจึงเป็นปัญหาข้อเท็จจริงเช่นเดียวกันเมื่อศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์คดีจึงต้องห้ามฎีกา
ส่วนฎีกาโจทก์ที่ว่าศาลชั้นต้นพิพากษาตัดสินคดีไม่ครบประเด็นในฟ้องและพยานหลักฐานในท้องสำนวนแต่ศาลอุทธรณ์ไม่วินิจฉัยให้ครบประเด็นคำวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์จึงไม่ชอบนั้น แม้เป็นข้อกฎหมายแต่เป็นข้อกฎหมายที่ไม่เป็นสาระแก่คดีอันควรได้รับการวินิจฉัย
