แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า ผู้ร้องยื่นคำร้องฎีกาคำสั่ง ศาลชั้นต้นสั่งว่าศาลอุทธรณ์มีคำสั่งยืนตามคำปฏิเสธของศาลชั้นต้นที่ไม่รับอุทธรณ์ของผู้ร้อง คำสั่งของศาลอุทธรณ์ถือเป็นที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 236 วรรคหนึ่ง จึงไม่รับฎีกาผู้ร้อง
ผู้ร้องเห็นว่า การที่ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งยืนตามคำสั่งของศาลชั้นต้นที่ไม่ส่งอุทธรณ์ไปยังศาลอุทธรณ์อันจะทำให้คำสั่งศาลอุทธรณ์เป็นที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 236นั้น หมายถึงคำสั่งยืนในเนื้อหาของอุทธรณ์ แต่กรณีนี้เป็นการอุทธรณ์คำสั่งศาลที่สั่งงดสืบพยานผู้ร้อง อุทธรณ์เรื่องการได้สิทธิของผู้ร้องและอุทธรณ์ตามมาตรา 27 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ซึ่งศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ยังมิได้วินิจฉัยในเนื้อหาของอุทธรณ์เลย คำสั่งศาลอุทธรณ์จึงไม่ถึงที่สุด โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของผู้ร้องไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์และจำเลยต่างได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 66)
สืบเนื่องจากโจทก์นำเจ้าพนักงานบังคับคดียึดที่ดินที่จำนองคือที่ดินตามหนังสือรับรองการทำประโยชน์เลขที่ 235,244,236,240และ 537/236 ตำบลสามกระทายอำเภอกุยบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ซึ่งมีชื่อจำเลยเป็นเจ้าของออกขายทอดตลาดเพื่อบังคับตามคำพิพากษาตามยอม
ผู้ร้องยื่นคำร้องว่า ผู้ร้องได้แย่งการครอบครองที่ดินทั้ง 5 แปลงโดยเข้าครอบครองทำประโยชน์แทนจำเลยโดยมีเจตนายึดถือเพื่อตนเองจนถึงปัจจุบันเกิน 1 ปี ผู้ร้องจึงเป็นเจ้าของที่ดินดังกล่าว ขอให้ศาลสั่งถอนการยึดที่ดินดังกล่าว
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ยกคำร้อง
ผู้ร้องอุทธรณ์ ศาลชั้นต้นสั่งว่า ปรากฏว่าโจทก์ได้ขอถอนการยึดที่พิพาทและศาลมีคำสั่งอนุญาตแล้วแต่วันที่ 19 มกราคม ศกนี้ไม่มีประโยชน์ที่จะพิจารณาคำร้องขัดทรัพย์ของผู้ร้องต่อไป จึงไม่รับอุทธรณ์ผู้ร้อง
ผู้ร้องยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่ง
ศาลอุทธรณ์สั่งว่า ผู้ร้องยื่นคำร้องขัดทรัพย์ว่า ผู้ร้องเป็นเจ้าของที่ดินทั้ง 5 แปลง โจทก์ไม่มีสิทธินำยึด ขอให้ศาลมีคำสั่งให้ถอนการยึดที่ดินดังกล่าว ดังนั้นเมื่อโจทก์ขอถอนการบังคับคดีและศาลมีคำสั่งอนุญาต จึงเป็นการถอนการยึดที่ดินนั้นแล้ว ไม่มีประโยชน์ที่จะพิจารณาคำร้องขัดทรัพย์ของผู้ร้องต่อไป
ศาลชั้นต้นไม่รับอุทธรณ์ของผู้ร้องชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง (อันดับ 45)ผู้ร้องยื่นคำร้องฎีกาคำสั่ง ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว(อันดับ 60)
ผู้ร้องจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 66)
คำสั่ง
คำสั่งศาลอุทธรณ์เป็นที่สุดแล้ว ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 236 ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของผู้ร้องชอบแล้วให้ยกคำร้อง
